4 maand later

… Spannende dagen: mama en papa kopen misschien een huisje hier in Nazareth dicht bij jou. … Morgen is het zover…

…. Gisteren voorbereiding voor het weekend met ons bendeke. Mama had het het echt wel moeilijk want had er al naar uitgekeken met jou erbij. Hoe zou het verlopen met nog zo’n kleine spruit?, had ik me al veel afgevraagd. Op zo’n momenten mis ik je echt het meest. Hopelijk valt het weekend zelf mee…Dikke zoen!

… Gisteren naar de les fotografie geweest. We bekeken foto’s van World Press. Eigenlijk ging het dus een ganse les over dood, begraven kinderen,…er zaten echt gruwelijke foto’s bij waar ik nu niet kon naar kijken. Het shokkeerde me te veel. Het ging er een ganse les over en was eigenlijk blij als de les gedaan was. Zo confronterend. Er wordt dan wat dieper ingegaan op de foto’s qua sfeer, inhoud, emoties die het oproept. Brrr ik kon er niet echt tegen.

… Je grafje ligt er nog steeds heel mooi bij. Mama en papa weten nog altijd niet goed wat we nu definitief erop gaan zetten. Nu zijn we de laatste weken vnl. bezig geweest met het huisje dat we gekocht hebben. We blijven heel dicht bij jou zodat we je gemakkelijk kunnen blijven bezoeken. Kleine vriend, mama en papa hebben weer veel toekomstplannen waar we kunnen mee bezig zijn. Het helpt een beetje de pijn te verzachten maar toch is het nog steeds moeilijk. Nog dikwijls vele tranen… want we missen je nog steeds en dit zal blijven!

… Ik heb het nog steeds moeilijk zwangere vrouwen te zien, kleine baby’s en vooral de foto’s op het werk van al de collega’s die bevallen zijn en foto’s opstuurden… die confrontatie steeds weer, iedere dag. De kinderen op het werk blijven me ook aanspreken over de dood. Sommigen linken mij echt met de dood en vragen bevestiging van mensen die leven of ze nog wel écht leven. Gisteren zei X weer koudweg: Stan is dood é! Mijn meme ook!’

Y vroeg me dan wanneer iemand van vroeger in het MPI overleden is… steeds weer die confrontatie…

… Ben enorm bang ooit uitgesproken te zijn over Stan. Ik begin dat al te voelen. Ik durf zelf al niet te veel meer over Stan vertellen want het is toch altijd hetzelfde, en de dingen die iedereen al hoorde. Toch moet ik het doen. Stan moet “levendig” blijven, mag niet vergeten worden!!

… Daarnet het nieuws vernomen dat een collega van mama bevallen is van een zoontje. Mijn De collega ligt al enkele maanden in het ziekenhuis en het bleef afwachten of alles goed zou blijven gaan met de baby. K. was tijdens haar zwangerschap getroffen door een spieraandoening. Nu is ze bevallen en alles is goed. Je ziet maar, er kan je nog zoveel gebeuren en dan nog is het afwachten!

Maar waarom ging het bij jou dan fout?! Die vraag rijst weer op!

Er kan bezoek komen in de materniteit de eerste 14 dagen. Ik wil zeker gaan!

Het komt opnieuw zo hard aan! Waarom?

… Het is allemaal zo dubbel en ik versta het zelf niet; enerzijds zoek ik constant confrontaties op door op kraambezoek te gaan ed en langs de andere kant kan ik het dan niet verdragen dat iemand in mijn omgeving zwanger wordt terwijl ik weet hoe blij je dan bent en hoe mooi die periode is. Het is pure jaloezie dat voel ik meer en meer…! Het is gewoon allemaal zo oneerlijk!

Daarnet ben ik bij je op bezoek geweest, Stan. Het moest er weer om doen dat er net een begrafenis was ! Had het nog niet gezien tot de wagen opreed… en ja het was natuurlijk terug begrafenisondernemer Everaert. Ik bleef bij jou tot iedereen binnen was in de kerk en ging dan door. Toen kwamen Kurt en Christine juist naar buiten! Lap! Kurt kwam zelf naar mij en vroeg hoe het was. Een korte babbel en terug weg. Pijnlijk! Echt… Kurt vertelde dat hij net een geboortekaartje gekregen had van mensen wiens kindje hij ook begraven heeft en zei er al lachend bij: ‘k zal van ulder ook wel nog eens eentje krijgen zeker!” tja… wat moet je daar dan op zeggen?

… Vrijdag een rekening van het UZ van Leuven in de bus! Vanwaar komt dat nu? Waarschijnlijk van onderzoeken van jou nog. Ik bel even de dienst op en het blijkt een factuur van labo-onderzoeken te zijn. Dan maar geklasseerd.

…Gelukkig is het stormweer van gisteren wat voorbij vandaag. Want ik vond het echt niet plezant dat ik niet heel lang bij jou kon zijn. Ben dan 2x kort geweest.

Straks bij K. en R. op bezoek. Ben benieuwd wat dat zal geven. K. ligt nog op de materniteit van het UZ. Ik hoop dat het zal meevallen voor mij. R. is nu natuurlijk wel een jongetje… we zien wel. Ben in ieder geval al zenuwachtig op voorhand.

…Gisteren is mama dan bij R. op bezoek geweest. Het was weer enorm spannend voor mij. Katrien kwam me ophalen en had Leonie mee. Direct op de achterbank naast dat kleine meisje dat 7 weken na jou is geboren. Ze is fel veranderd op die 2 maand! An was ook mee en zit nu op de helft van haar zwangerschap!

Toen we bij Karen toekwamen zat er nog een vriendin die ook op de helft van haar zwangerschap zat. ‘k had het weer getroffen! soit! Maar alles liep goed. Met Rune is ook alles ok! Een klein ventje echt een schatje. Hij heeft een hele poos bij mij geweest en heb ook zijn pampertje mogen verversen. Zo klein allemaal! Ik stond te trillen op mijn benen. Enerzijds is het zo ongelooflijk moeilijk maar anderzijds heb ik er ook zoveel deugd van! Even weer zien wat ik mis maar tegelijk ook zo blij omdat alles goed is bij hen en even het gevoel van dat kleine mannetje dicht bij mij. Vreemde gevoelens door elkaar maar het ging goed.

We babbeleden eerst over kindjes en bevallen enzo en plots ging het over borstvoeding en vroeg die vriendin of ik borstvoeding gegeven had. Een kleine shock, maar ik zei gewoon nee. Toen ik even met haar alleen was zei ik haar dat mijn kindje overleden was. Ze verschoot en zei dat ze “ook” een miskraam gehad had op 3 maand. Ik zei dan dat het bij mij op bijna 8 maand was. Ze verschoot weer, tja is kan het niet laten te zeggen dat het geen miskraam was!! Dat was het ook niet dus ja…

… Iemand die we kennen moet elk moment bevallen. Dit brengt weer spanningen met zich mee bij mij. Ze is meer dan een week overtijd en ik zie alleen de risico’s… daarnet op de site van baby’s corner gekeken en wat zie ik: er staat een “de wulfke” tussen! Ze zal bevallen zijn. Heb een sms gestuurd maar komt niet toe. Nu ben ik zeker! S. en Br. zijn mama en papa en aangezien de geboortelijst open staat, zal alles ok zijn! Ik voel de tranen alweer komen en ik ben het nog niet eens zeker! Alhoewel, ben eigenlijk wel vrij zeker want mijn mail van eergisteren bleef ook onbeantwoord….

Weeral al dat geluk zo dichtbij…maar niet voor ons. Ik kan alleen maar blij zijn om hen… en ergens diep vanbinnen ben ik dat ook . het is alleen altijd wat wennen, wat bekomen van het nieuws, ook al weet je al lang op voorhand dat die dag er aankomt ongeveer rond de uitgerekende datum.

Waarom is dit steeds zo moeilijk?????

… Kleine vriend, ik heb daarnet nog wat aan je blog gewerkt. Nog wat foto’s erbij gezet. Stap voor stap komt alles erop en ik vind het zalig om ermee bezig te zijn. Binnenkort kan papa een echte site maken en dan zal het nog meer af zijn!

Ik mis je nog steeds enorm en wat wordt het morgen teug lastig om te gaan werken…ben anderhalve week thuis geweest. Ik trek me alweer op aan de gedachte dat het maar voor anderhalve week is. Dan heb ik een week verlof in d e paasvakantie. Ik hoop dat papa en mama dan je foto-album kunnen afwerken!

Mama begint te merken dat we stilaan uitgepraat zijn over jou… voor anderen althans. Iedereen heeft ons verhaal nu wel gehoord en vragen alleen nog hoe het met ons is. Al wil ik dat ze ook naar jou vragen!!! Het klinkt stom maar we doen heel wat aan je grafje en op die manier wil ik ook over jou praten! Natuurlijk horen mensen dat niet graag “een grafje” zeker niet van een kindje. Maar voor ons is het “ons tuintje” waar we heel veel zorg voor dragen zoals we voor jou anders ook zouden gedaan hebben!

…16 weken zijn reeds voorbij. Vrijdag was mama naar een optreden van The Cure. Spannend… niet omwille van The Cure, maar weg op vrijdagavond…jouw geboortedag. Had mijn gsm ingezet om af te lopen om 21h20, ons momentje. En weet je welk nummer er net werd gezongen: Pictures of you!! Als dat niet toepasselijk was. Natuurlijk kwamen weer die tranen… en bleef het hele optreden met een gemis-gevoel. Heb wel genoten van het optreden maar had de ganse avond dat vervelend gevoel.

… Donderdag viel dan ook het kaartje van Severine en Bruno in de bus. Vreemd gevoel: enthousiast en ook terug verdrietig, steeds die gemengde gevoelens… Zaterdag in Deinze reden we langs het ziekenhuis en daar zagen we Bruno en Severine, onderweg naar huis van het ziekenhuis. Een moeilijk moment. Het besef even terug dat wij dat gevoel niet mogen kennen hebben van trots met zijn 3-tjes naar huis te mogen gaan met jou op de achterbank. Moeilijk..

Dan naar Baby’s Corner om een geschenkje want we willen Elias heel graag zien. Ook dat viel moeilijk. De mevrouw van de winkel zei: je kent het systeem wel e! weer moeilijk: wat bedoelde ze: “ik herken jullie, jullie hebben hier ook een lijst gelegd” of wist ze niets af van Stans overlijden….

…Mama loopt al 2 dagen op de toppen van haar tenen: wenen of niet wenen, telkens weer die tranen bedwingen… weet niet wat het weer is. De voorbije week ging het goed mss nu een weerbots. Er is dan ook van alles gebeurd: bevalling Severine ed. volgende week gaan we al bezoek. Ben benieuwd om weer zo’n klein bolleke te zien.

We naderen ook de periode van vorig jaar als ik net zwanger was van jou. Ben bang voor die komende negen maand…de negen maanden van jouw groei, de zwangerschap waarin alles nog zo goed was. Waarin wij drieën zo gelukkig waren! Weer iets waar ik over moet…. Nu ik het schrijf voel ik echt dat dit de spanning is die in me zit. En zo is er altijd iets hé:. Zie nu, die tranen beginnen hier te stromen…ik verschiet van mezelf. Opgekropte emoties van enkele dagen…waarschijnlijk. Ik zou nog elke dag om iets kunnen huilen maar kan me al iets beter bedwingen. Toch denk ik dat het niet goed is want het komt er dan toch dubbel en dik uit…
Lieve Stan, ik mis je.

Lieve jongen, en toch ziet de toekomst er mooi uit. Jij bent er en zal er altijd zijn, een huisje staat op ons te wachten om te veranderen ed en we weten dat we nog kindjes kunnen krijgen. Dus…er zijn mensen met andere problemen… vreemd dat je toch altijd “ergere” dingen gaat opzoeken om zelf de kracht te vinden vooruit te denken en door te gaan en jammer genoeg vinden die “ergere dingen “ dan ook in je naaste omgeving plaats… soms vreemd allemaal…maar je hebt het niet in de hand. Het werkt allemaal automatisch…