Donderdag 3 september 2009
Stan,
De laatste tijd denk ik weer meer en meer aan jou in alle kleine dingen. Vandaar dat ik maar weer eens tijd maak om iets te schrijven.
Ja, het najaar komt er weer aan, dus ook jouw verjaardag. Ik zelf zwanger, anderen zwanger, je broertje/zusje dat zo mooi groeit en de 34 weken nadert in exact dezelfde periode als jij,…Dezelfde dingen die door mensen gezegd worden als toen bij jou, dingen die toen niet eens écht mogen worden zijn: zoals: mss bevallen op kerst, of op oudejaar, of op 1 januari. Ik voel dat het meer en meer niet meer écht is hoe ik op zo’n dingen antwoord. Ik probeer dan te antwoorden dat we nog lang niet zover zijn. Toch al bijna 23 weken, “
Papa had enkele dagen geleden slecht geslapen, hij had gedroomd over jou en gisteren ging hij voor verkoudheid naar de dokter uit schrik dat hij die Mexicaanse griep zou hebben en doorgeven,… in al die dingen merk ik wel dat ik het niet alleen ben die meer bezorgd is.
Ik heb zelf ook heel naar gedroomd over jou gisterennacht: iemand had al je bloemen weggenomen en ik huilde en ik was zo ontzettend kwaad! Meestal droom ik dergelijke taferelen: dat jouw bloemen weggenomen zijn, dat ze je grafje verlegd hebben op een lelijke plek zonder bloemen, ed
Ook het zien van kindjes die nu zo oud zijn als jij zou zijn laten ons niet ongeroerd. Je zou echt al zo’n grote jongen zijn…! Mss hadden we je nu ook la moeten inschrijven op school, bedacht ik op 1 september… dingen waar we nu (nog) niet mee bezig hoeven zijn.
Ik voel ook dat ik binnenkort mss niet dagelijks meer tot bij jou zal kunnen komen. Met broertje/zusje in mijn buik lukt het niet altijd zo goed meer . Maar zolang ik kan, doe ik het zeker en anders weet je dat ik hier thuis nog meer dan anders dicht bij je ben. Ook al kan je plekje daar dat niet vervangen want daar ben je echt!
Soms denk ik dat ik al mijn trieste gevoelens rond jou al een aantal maand heb “verstopt” en dat ze nu stilletjesaan terug komen. Ik weet niet of dit echt zo is of dat dit nu net het verdriet is dat “slijt” ik heb echt wel genoten deze zomer van alle uitstapjes, weekendje, en sowieso was jij overal mee! Echt géén dag gaat zonder jou voorbij! Geen dag gaat voorbij zonder echt bewust naar je foto te kijken en toch is het zo anders in vergelijking met vorig jaar.
Deze week ook voor het eerst de opmerking gekregen dat je broertje/zusje ons 1e kindje wordt…dan voel ik me echt niet op mijn gemak en zeg er toch steeds bij dat het ons 2e kindje wordt. Ik kan het niet om jou te “verzwijgen” ook al is het iemand die jou wel kent.
Soms zoek ik ook foto’s op van kindjes die geboren zijn op de leeftijd dat je broertje/zusje momenteel is. Dan ben ik bang dat als “het” opnieuw gebeurd, je broertje/zusje ook echt al zo groot is en nog niet mag aangegeven worden. Ik weet eigenlijk niet meer precies de leeftijd voor levensvatbaarheid maar ben er wel mee bezig. Vorige keer vergeten vragen aan de gynaecologe.
Verder is mama eigenlijk wel op haar gemak. Ik rust meer dan toen bij jou en dat heeft echt een meer positief gevoel: minder pijn in bekken, en sinds ik niet meer op mijn rug lig,ook geen harde buiken meer. Slechts af en toe eens een “waarschuwing” noem ik dat en dan doe ik het weer wat rustiger aan. Ik doe alles op een rustig tempo en ben er niet super mee bezig dat alles “af” moet zijn, maar mss komt dat nog wel. Alle praktische zaken komen vanzelf wel goed en ik wil nu vooral genieten. Ook bij jou heb ik er zo van genoten om zwanger te zijn, jouw stampjes en buitelingen, net als nu bij je broertje/zusje. Ik vind it zo ontzettend fantastisch! Het is zo’n mooie tijd!
Eergisteren ben ik nog met L. en D. bij jou geweest. Je kreeg een hartjeskaars met girafjes die in de lucht staren. Ik vond het echt mooi en toepasselijk!
Amai het is hier alweer heel wat geworden!
Super dikke zoen!
Van je mama
Stampje van je broer of zus
En knuffel van je papa!X
Maandag 14 september 2009
Kleine jongen, ik was daarnet even op jouw kalender aan het kijken, zoals ik af en toe eens doe als je broer/zus iets opvallends heeft gedaan, en telkens weer merk ik dat deze zwangerschap zo gelijkend is met die van jou! Alles gebeurd en veranderd hetzelfde op hetzelfde moment als toen bij jou. Dit wil zeggen: op het zelfde aantal weken en op ongeveer dezelfde datum omdat deze zwangerschap identiek loopt met die van jou. Is soms echt raar en van het zinnetje: “iedere zwangerschap is anders” kan ik niet meespreken. Dat maakt natuurlijk dat hoe groter deze kleine pruts wordt, hoe dichter jouw verjaardag nadert, hoe meer ik weer aan jou moet denken en aan alles wat vanaf nu ongeveer begon: heel veel bekkenpijn, veel harde buiken, een nachtje aan de monitor, hartritmestoornis dat ontdekt werd enz. Ik hoop dat al deze dingen uitblijven deze keer. Ook de chrysanten in de winkels, de afvallende bladeren van de boom op het kerkhof, het grijze weer, het vroeger donker worden en het branden van theelichtjes ’s avonds doen me meer en meer aanvoelen dat je verjaardag nadert. Tot nu toe ging het allemaal heel goed maar kan niet ontkennen dat ik nu meer en meer weer aan jou begin te denken… niet dat ik dat ervoor niet deed maar was op een andere manier…
Donderdag 17 september 2009
Lieve Stan,
Hoe groter je kleine broertje of zusje wordt in mijn buik, hoe meer we de grens van levensvatbaarheid naderen, hoe meer concreet alles wordt, hoe meer vragen er ook rijzen:
Hoe zal het nu gaan? Hoe zal ik zijn als mama? Soms bekruipt mij hier ook de angst van: is het echt wel dat wat ik wil? wat als er weer iets fout loopt? ik ga er nog
niet tegen kunnen! Wat als ons kindje toch blind zal zijn owv die toxo? wat als...? ik zit met heel veel vragen en dingen die me bezig beginnen houden maar voel dat ik
ze nu een beetje wegdruk om te kunnen genieten van dat kleintje in mijn buik.
Ben ook weer meer beginnen typen en dat zegt al genoeg. Voorlopig geraak ik zo mijn gedachten nog kwijt maar ik weet ook hoe meer jouw verjaardag nadert en hoe donkerder
de dagen worden hoe moeilijker het zal worden, vooral ook omdat ik dan net 34 weken ga zijn en ik weet niet of ik het ga kunnen verdragen dat vanaf dan, na die 34 weken, alles nieuw gaat zijn, dat dan alles komt wat we aan jou nooit hebben mogen geven, wat we van jou nooit hebben mogen voelen, wat we voor jou nooit hebben kunnen doen,... dit is iets wat me énorm bezighoudt.
Ben eigenlijk wel bang voor die weken na de 34e week.
Ik voel ook dat die 4 weken tss de controle beetje te lang beginnen te worden. Hierna nog 1x 4 weken en ik hoop dat de gynae daarna nr 3 weken wil overschakelen. De consultatie voor november zal wellicht ook de dag na jouw verjaardag zijn, heb ik al gezien.
Ik vind het ook enorm dubbel om met mijn groeiende buik naar het kerkhof te gaan. Wat als andere ouders daar zijn en mij zien? zo confronterend! Ook gewoon dat dood en leven zo dicht bij elkaar gebracht worden op zo’n moment. Het doet me ook vaak denken aan het zinnetje: hoe kan de dood nog dichter bij je zijn dan toen jij nog in mijn buik was…
Het klopt precies niet: een klein nieuw leventje in mijn buik en dan jij daar zo...
ja gedachten die komen maar ik weet, niet nodig zijn.
Je krijgt nog vaak bezoek van vrienden van mama en papa. Dat merk ik regelmatig door hen toevallig op hetzelfde moment bij jou tegen het lijf te lopen of ik zie het als ik in de buurt ben of de meesten zeggen het gewoon dat ze even zijn langs geweest. Na 2 jaar nog steeds, dit vinden mama en papa echt wel leuk.
Ik heb vandaag de margrietjes meegenomen naar huis. Ze zijn uitgebloeid en met de herfst en winter voor de deur zullen ze nu wel niet meer bloeien. Ik draag er wel zorg voor en hoop ze mss volgende lente (dan samen met je broertje of zusje) terug bij jou te kunnen komen zetten want ze stonden er echt wel heel mooi!
De windmolentjes neem ik dan binnenkort ook eens mee. Maar dat zeg ik nu al een hele tijd en het komt er niet van. Iets wegnemen bij jou is toch steeds zo moeilijk. Die foto’s hangen er ook nog steeds niet terwijl ze hier al zo lang klaarliggen.
Volgende week ben je al weer een maandje ouder, 22 maand!
Slaapwel jongen, X,
Mama.
