Nog enkele verjaardagsfoto's

Dankjewel voor de leuke attenties!

Dankjewel meter!

Dankjewel voor de leuke kaartjes!

2 jaar!

Vrijdag 24 oktober 2009

Platte rust, letterlijk, zo zien de komende weken er voor mama uit. Ik kijk er niet echt tegenop want we weten dat dit nu gewoon het beste is. Alles wat ik voel in mijn buik hou ik nauwgezet bij, geen enkel signaal ontgaat me nu. Dat maakt het makkelijker om bij de gynaecologe verslag uit te brengen en niks te vergeten.

Eergisteren toch even aan de monitor ‘voor de zekerheid’. Het was papa die er meest van overtuigd was dit te doen. Soms versta ik niet dat ik nog zo kan twijfelen over de dingen, terwijl ik nadien 10x meer geruster ben te horen, zelf te zien, te voelen dat alles ok is.

Sinds de laatste consultatie waar ik de medicatie en platte rust heb voorgeschreven gekregen voel ik toch weer meer naar boven komen rond jou. Het bezoek aan de materniteit (monitor) heeft er een schepje bovenop gedaan, maar het begrip dat we voelen van de gynaecologe doet zo deugd dan. Soms zou ik haar zoveel willen zeggen, laten weten wat zij nu voor ons betekent, maar dat lukt niet.

Ik ben nu al 3 dagen niet bij jou langs geweest en voel dat je daardoor (en wellicht ook omdat ik niet meer actief bezig ben) nog meer in mijn gedachten bent. En ik voel soms ook hoe mijn lichaam hierop reageert…meer harde buiken. Ik heb dit ook al aan de gynaecologe verwoord en we gaan dit zeker in het ook houden.

Papa is de voorbije dagen wel bij je langs geweest en dat stelt me toch steeds gerust.

30 weken is je broertje/zusje morgen, er staat nu een ‘3’ vooraan…nog 4 weken en jullie zijn even oud. Daarna begint een nieuwe periode, die laatste weken van de zwangerschap die wij samen niet meer mochten delen.

Kleine vriend, ik zie je zo graag, dat vertel ik je elke dag, dat weet je, en ook dat ik je zo ontzettend mis. Dat WE je zo ontzettend missen, hoeveel we aan je denken en je er toch iedere dag een beetje bij kan zijn!

X!

Maandag 26 oktober 2009

Dag jongen, mama heeft zonet vernomen dat er een jongentje van haar werk overleden is deze nacht. Ik besef het nog niet zo goed. Toch kwamen tranen vanzelf. Hij zat vorig jaar bij mij tijdens één van de naschoolse activiteiten en ook in de schoolvakanties werkte ik het laatste jaar vaak in zijn leefgroep. Bij het horen van het nieuws kreeg ik al meteen harde buiken, ik moet me echt rustig houden nu ook al gaan er heel wat vragen door mijn hoofd nu. Ik voel de hoofdpijn al opkomen …

Net vandaag kreeg ik ook telefoon van de gynaecologe dat ik een infectie heb. Misschien daardoor de frequentere harde buiken. Welke infectie precies is nog niet geweten dus nog even afwachten. Ik reken op iets dat zo verholpen kan worden. O wee, als het niet zo is!

Het mag nu niet allemaal te veel worden. Met jouw verjaardag op komst is het al genoeg.

Het wordt toch echt een vreemde periode hoor.

12 oktober, 26 oktober, 23 november,…allemaal data met betekenis….zucht

Ik zal wellicht niet naar de begrafenis van die jongen gaan, dat zou niet slim zijn ifv de emoties en harde buiken. Ik ben wel van plan om de ouders persoonlijk iets te sturen en wie weet kan ik dan wel eens naar het grafje gaan. Ik weet nu niet precies waar zijn familie woont.

Zo Stan, heb jij er weer een vriendje bij daar waar je ook bent. Ik hoop alleen dat er nu zo niet ieder jaar een bericht komt…

Dit alles schrijven doet me wel even goed, zoals steeds. Ergens ben ik ook blij dat ik nu niet aan het werk ben, want dan zou ik teveel in die spiraal van verdriet meegetrokken worden. Ik ga stoppen met schrijven en rusten en hopen dat harde buiken wat minderen.

X!

Zaterdag 31 oktober 2009

Lieve Stan,

31 oktober vandaag, morgen begint de november-maand… deze middag om 11h30 werd er een kindje van mama’s werk begraven. Ik heb ook nog bij hem gewerkt. Mama is niet naar de begrafenis geweest ook al wou ik dit heel graag doen. Mama denkt nu aan je broertje/zusje en haar buik en daarom had ik besloten niet te gaan. Ik heb deze week wel een brief geschreven aan de ouders. Ik wou wel “iets” doen. Het zijn 3 bladzijden geworden, geen zinnetjes zoals wij vaak lazen op kaartjes maar gewoon rechtstreeks uit mijn hart, dingen die ik weet die niet kwetsen, en waarvan ik hoop dat ze ergens tot steun kunnen zijn. Ergens wou ik die mensen zo graag helpen deze week in het samenstellen van een mis als ze dat mss nodig hadden. Maar ook dat heb ik niet voorgesteld en heb ik eerst aan mezelf gedacht. Het zou emotioneel te moeilijk geweest zijn nu.

Als de begrafenis begon om 11h30 voelde ik al meer hare buiken. Ik ben dan om 11h45 met papa eens tot bij jou geweest. Het was van maandag geleden en ik moest weeral enorm kijken hoeveel chrysanten er op het kerkhof staan. Wat een kleurenpallet! Ook bij de kindjes die het ganse jaar door geen klein bloempje krijgen, daar puilen hun grafjes nu ook uit van opeengepakte chrysanten. Hatelijk! Maar ja, het zijn dan ook de kindje die nu al ouder zouden zijn dan mijzelf, dus je kan niet oordelen of de ouders nog in staat zijn om meer te komen of dat ze mss al lang ergens anders wonen of zo. En toch...als het nu kan…

Maar goed,

Papa en ik hebben je grafje beetje opgefrist: enkele viooltjes geplant, het lichtje en het giraffenkaartje weggenomen. Je oma en opa Ouwegem hadden er al een bloemstukje gelegd: een hartje met rode bloemen.

Na het middageten zijn papa en ik onmiddellijk teruggekeerd. We namen dan ook een nieuw fotokadertje mee (mooi fel geel!) en papa heeft dan ook het beertje dat je van opa en oma Ouwegem kreeg geplaatst! Zo heb je er een vriendje bij, bij Giraf! Het beertje stond nu al bijna 2 jaar in onze living dus het werd eens tijd dat het kwam te staan waar het hoort, bij jou!

Je meter was er dan ook met ook een mooi, fris harten-bloemstukje met witte roosjes! We hadden net wat plaats gemaakt omdat we wisten dat je grootouders een bloemetje wilden brengen dus ze kon het meteen bij je leggen!

Tegelijk kreeg ik van haar ook een valies om mee te nemen naar de materniteit zoals we die ook bij jou kregen. Daarin zaten nieuwe kleertje voor je broertje/zusje en nog enkele dingen die ik vroeg om mee te brengen. Ook jij kreeg toen mooie pyama’s van je meter en ook die zal je broertje/zusje zeker dragen! Ook al zal het raar zijn dat jij, voor wie ze gekocht zijn, nooit gedragen hebt. Maar daar mag ik niet te veel bij stil staan he, zo is het met alles wat we hier hebben aan baby-materiaal.

Het is toch beetje rare dag met die begrafenis van Luka en wetende dat de novembermaand morgen begint…pfff we zien wel he.

Zaterdag 7 november 2009

De novembermaand is begonnen…

Mama en papa kregen hier en daar al een berichtje van mensen die jou ook niet vergeten. Zo “ontdekte” papa gisteren nog een bloemetje bij jouw grafje. Papa baracht één bloemetje mee naar huis zodat ik al eens kon zien welke bloemetjes het zijn, want ja, het is al weer een weekje geleden dat ik bij je langs kwam. Gisteren toen ik even in de apotheek moest zijn was de verleiding groot om even tot bij jou door te rijden, maar heb het niet gedaan. “stel dat ik iets tegenkom”. Dus wijselijk besloten nog een dagje te wachten en met papa dit weekend te komen.

Het doet toch steeds deugd te merken dat mensen even iets laten horen en vertellen dat ze jou niet vergeten.

Vorig jaar na 1 jaar, leek dit evidenter dan nu na 2 jaar. Nu heb ik al wat meer schrik dat mensen jouw datum, jou vergeten. Zeker nu broer / zus op komst is ben ik bang dat alle aandacht naar hem/haar zal gaan. Maar ik merkte al dat dit niet zo zal zijn, het is alleen een gevoel dat me soms overvalt. Ik snap natuurlijk ook wel dat het makkelijker is om over een aanstaande geboorte te praten dan over een kindje dat er niet meer is.

Over 2 weekjes is het zover he, 2 jaar! Amai! Mama vond dit altijd al zo’n superleuke leeftijd! Jij zou nu in die fase zijn! Ik kan het me echt niet voorstellen hoe “anders” alles zou zijn met jou hier bij ons…

Net zoals bij jou staat er ook nu nog geen park ed uit. We hebben wel al heel wat spullen in huis gehaald en dat alleen voelt al goed. Het hoeft daarom nog niet uit te staan. Papa moet toch nog het één en ander doen voor het hier eigenlijk het beste moment voor is: zolder opruimen, bureau aanpassen, kinderkamertje,… er komt nog veel stof dus beter dat alles nog wat opgeborgen blijft!

Momenteel schijnt de zon hier zo mooi binnen in de living. Nu momenteel schijnt ze zelfs recht op het giraffen-schilderij. De zon geeft dan zoveel extra warmte, letterlijk en figuurlijk. Binnenkort zal ik dan “jouw” verzorgingskastje moeten leegmaken. Al jouw spulletjes moeten dan verhuizen, plaats maken voor de spullen waarvoor we dit kastje kochten en opknapten. Ik zal wel een plaatsje vinden waar jouw spulletjes ook goed bewaard blijven! Gelukkig heb ik alles al eens in mooie kleurrijke boxen gestoken dus makkelijk op te bergen nu!

Dinsdag 10 november 2009

Lieve jongen, vandaag is mama nog eens alleen langs geweest. Ik kam van de kapper en kon het nu echt niet laten om even door te rijden tot bij jou, ondanks het miezerige weer. Er was opnieuw een bloemstukje bijgekomen van 2 collega’s van mama. Het doet me wel wat deze periode van het jaar en ik weet dat dit een leven lang zo zal zijn. Ook voel ik hoe ik gevoelens nu niet probeer toe te laten. Ik “mag” ook niet want het is niet goed voor mijn buik. Vandaag heel de dag naar muziek van mij MP3 geluisterd via de computer. Er staan heel wat liedjes op die aan jou gelinkt zijn. Dan voel ik toch steeds hoe mijn buik veranderd. Vooral de muziek van Sting brengt me in 1,2,3 terug in de sfeer, het verdriet van toen, omdat ik “toen” een lange periode iedere ochtend die cd oplegde. Kleine jongen, ik hoop dat ik de weerslag niet krijg nadien als broertje/zusje er is. Ik wil er 100% voor hem/haar zijn, er voor jullie alle 2 zijn. Als ik me nu probeer voor te stellen hoe het zal zijn om te bevallen van een gezonde baby, zie ik me alleen maar wenen en de baby vasthouden heel dicht bij mij. Zal ik dan niet denken dat jij het bent? Zal onze eigen gynaecologe erbij zijn? Ik hoop het zo ontzettend! Zal je broertje/zusje volledig ok zijn of zou de toxoplasmose toch ergens een weg tot bij hem/haar gevonden hebben? Er komen / zijn toch veel vragen. Vragen waar ik deze keer hopelijk wel een antwoord op zal krijgen, want voor jou staan er nog heel wat vragen open, voor altijd…

Ik mag nu 2-wekelijks op controle ipv 4- wekelijks en ik voel zelfs al dat de week waarin we niet op controle gaan ook al vervelend aanvoelt. Alsof er dan iets fout zal gaan. Ik kan toch niet wekelijks gaan? Of toch?

X!

Zondag 15 november 2009

Dag jongen,

Deze voormiddag zijn mama en papa naar de boemenwinkel geweest om een bloemstukje te bestellen voor jouw 2^de verjaardag. Ja, volgende week is het al zover…

We gingen naar een andere bloemenwinkel dan vorig jaar. Vorig jaar waren we echt niet tevreden over het gemaakte stuk: te groot, te donker, ouderwets,…enz eigenlijk totaal niet zoals we het gevraagd hadden. Nu in de andere winkel, begreep die man meten wat we wilden en gaf zelf ook tips: klein, fijn en fris, dat is wat we willen. We hebben er deze keer een goed gevoel bij!

Daarna zijn we naar oma en opa Ouwegem geweest. Opa is geopereerd maar stelt het goed! Hij vroeg ook weer heel nieuwsgierig hoe het met je broertje/zusje gaat en wordt ook heel nieuwsgierig naar wat het worden zal: jongen of meisje!

Daarna kwamen we bij jou. Er moest weer heel wat opgeruimd worden: veel blaadjes en ook al enkele bloemstukjes moesten weg want door het regenweer waren die al helemaal verwelkt. Ik hoop dat het volgende week iets beter weer is of dat het vriest dan blijven de bloemetjes langer.

Dinsdag dan terug op controle…voor jou was dit toen de laatste controle: alles was ok en 2 dagen later was je overleden. Hm….

Vrijdag 20 november 2009

Dag jongen,

Vandaag is het vrijdag, dé vrijdag waarop jij 2 jaar geleden geboren bent. Ik denk er al de hele dag aan, ondanks dat het niet de 23^e is. De 23^e is pas maandag, en toch moet ik vandaag omdat het vrijdag is, extra aan je denken. Maar ik hou me wel rustig hoor, ik moet voor je kleine broer/zus, want het is nodig.

Oma belde net dat ze het bloemstukje van begin november opgefrist heeft met nieuwe verse roosjes, rode nu ipv witte. Ben al benieuwd om het te zien.

Wslk zal ik deze namiddag eens met papa tot bij jou komen want het is alweer van zondag geleden. Ik breng dan ook je smurfje terug mee, die kreeg hier een bad en flinke schrobbeurt want hij zag ongelooflijk zwart!

Gisteren kreeg ik bezoek en kreeg jij ook al een cadeautje voor je verjaardag. Mama en papa komen het maandag samen met je bloemetjes die we besteld hebben bij jou brengen. Het is zelf gemaakt en het is echt weer een leuk idee: een sneeuwbol met je naam erin in! L. maakte ook nog een versie voor hier thuis op je kastje. Ook al zal je kastje binnenkort ontruimd worden voor je broer en zus. Ik moet nog eens kijken waar jouw plekje hier in huis dan komt. Ik denk dat ik vooral in plaats zal moeten inkrimpen, maar dit is mss niet slecht. Broer of zus krijgt hier dan ook zijn/haar plekje en sowieso ben je hier en overal altijd aanwezig. Ik voel hier toch tranen opkomen nu, dus het ligt allemaal toch wel gevoelig, dat kan ik niet ontkennen, mss negeer ik het gewoon…

Zoals dinsdag bij de gynaecoloog ook, op de consultatie die voor jou je laatste werd. Ik moest plots zo wenen toen ze voorstelde om wekelijks te komen, dat dit kon als we dit wilden, en toen ze over jou begon. Ik blokkeerde echt op dat moment en kon gewoon niet antwoorden. Gelukkig zei papa dan dat we ons afspraak over 2 weken gewoon wilden behouden, want zo hadden we het op voorhand al al die tijd afgesproken met elkaar: geen extra controles als het niet nodig is! Maar op dat moment kon ik echt niks zeggen… mss na de volgende consultatie sowieso wekelijkse controles want dan ben ik 36 weken..dan is het niet lang meer…

X!

Maandag 23 november 2009

Stan,

2 jaar vandaag… en toch lijkt het allemaal nog niet zo lang geleden. Klinkt wslk cliché, maar het voelt echt zo! Wat zou ik je vandaag toch zo graag die extra knuffel en zoen willen geven en de pretlichtjes in je ogen willen zien bij het openmaken van een cadeautje of het zien van ballonnen…

Ik dacht deze week dat het el zou lukken ook al voelde ik tegelijk al hoe ik “alles” omzeilde (je foto’s, muziek,…) wat aan jou gelinkt kon worden.

Gisteren kwamen je oma’s en opa wafels eten, net als vorig jaar ook nu weer een verjaardags”feest” voor jou. Toen voelde ik van ’s morgens al dat het toch weer moeilijk zou worden, tranen prikten in het donker al in mijn ogen. ’s Voormiddags kwam dan de huilbui… ik wou papa meehelpen opruimen ed maar moest ook al snel weer toegeven dat rusten veel beter was. Heel die tijd had ik het echt wel moeilijk maar probeerde mijn gedachten te verzetten…

’s namiddags hebben we dan lekkere wafels gegeten, papa had ze gebakken. Het was gezellig. Je naam werd niet genoemd, maar in gedachten was je er bij iedereen bij!

Het voelde raar als het dan avond werd omstreeks de tijd dat we 2 jaar geleden te horen kregen: “het hartje klopt niet meer” nadat ze na enkele pogingen jouw hartslag maar niet op de monitor kregen… Nooit vergeet ik die momenten! Ik zie het nog allemaal zo voor me (daarom was het ook even moeilijk onlangs in de materniteit toen we net dat kamertje werden binnengeleid voor een extra monitor-controle).

Vandaag 23 november dus…een echte herfstdag: zeer krachtige wind en veel regen! Papa en mama vragen zich af wat we met je bloemetjes zullen doen die we voor vandaag besteld hebben? Voor we ze gaan afhalen komen we eerst al even langs bij jou: gelukkige verjaardag Stan! Het voelt toch zo anders op deze dag…we versieren je bloemenrekje met ballonnetjes en ruimen al een beetje op. Je meter heeft gisteren een mooi wit rozenplantje gebracht en een leuk giraffen-verjaardagskaartje!

Daarna zijn we je bloemetjes gaan afhalen. Ook dit voelde op nieuw zo raar om te doen maar kan het niet omschrijven. Ook dit jaar is het niet helemaal zoals we het verwacht hadden, maar wel al 10x beter dan vorig jaar! We beslissen om het voorlopig mee te nemen naar huis omdat het nog steeds zo hard regent en waait.

We zijn juist thuis als we bezoek krijgen: een kaartje, cadeautje en bloemetje voor jou! Dankjewel voor het leuke boekje! De tekening van de knuffel-giraf lijkt zo goed op die van jou! Leuk!

Daarna wordt het een rustige dag thuis: veel kunnen we toch niet doen met mama’s “dikke buik” en dit regenweer. Ergens eens goed uitwaaien zou nogthans deugd doen…mama denkt terug aan de plotse sneeuwbuien van vorig jaar, op je eerste verjaardag, dat was zo speciaal!

’s Avonds om 21h20 zijn we dan terug bij jou! Jouw-geboorte-uur…gelukkig egent het niet. We brengen nog een nieuw naamkaartje mee en zien ook nog nieuwe bloemetjes!

2 jaar geleden lag je voor heel eventjes nog met je warme lijfje op mama’s buik en in papa’s armen…Stan dit zijn momenten met jou die we nooit vergeten! Dat ene halve uurtje…

Nog een dikke verjaardagszoen van mama en papa en een verjaardagsstampje van je broer/zus!

XxX!