Dag lieve man,

Stef en Ben liggen lekker te slapen. Gisteren een leuke dag gehad met de vrienden: wandeling met picknick in Bourgoyen en daarna namiddagje+avond Parkkaffee. Het was weer heel leuk, iedereen was erbij. "Iedereen" behalve jij. In gedachten zag ik jou ook wel rondlopen, bengelen in de hangmatten, mee met de andere kids.
De vakantie is halfweg. Wat is het zalig thuis zijn zo 2 maand. Geen opvangprobleem en geregel, puur genieten.
En toch... reeds zo lang last van mijn bekken-rug en been. Heb nu al zoveel dokters gezien, nog steeds weet niemand wat ik heb. Alles lijkt normaal, maar ik heb iedere dag zo'n pijn. Het weegt soms op mijn gemoed, loop dan prikkelbaar en "vervelend". Ik wil weten wat er scheelt, en wil er zo snel mogelijk van af. Maar wie kan helpen?
Ik hoop dat er snel een oplossing komt want anders wordt de start van het nieuwe schooljaar weer een vol "afwezigheden" van mij op het werk. Dat wil ik niet, ik wil eens een gewoon schooljaar. Zonder accidenten, zonder pijnen hier en daar.
Maar we blijven zoeken.

Ik kom ook zo vaak als ik kan bij jou. Dat is naar mijn gevoel veel te weinig, ook al kom ik zeker wekelijks. Natuurlijk wil ik jou allerliefst zo dicht bij mij, een dikke knuffel en zoen,... die tijd heb ik wel gehad met jou, alleen was die veel te kort. Amper een dag of 4...

Geen eerste leerjaar ook voor jou... wat zou ik dat spannend gevonden hebben denk ik. En jij nog meer...

Mis je nog steeds, nu al 5 jaar en 8 maand...

X