Samen met broer op de foto!

Ben voor het eerst bij jou!

Dag Stan,

Amai, lang geleden dat ik echt nog eens iets typte.

Mama komt ook minder naar je toe want dat is nu wat moeilijk met broertje en het koude winterweer. Maar ik probeer toch wekelijks eens langs te komen.

Ondertussen spookt er wel veel door mijn hoofd. Heel blij om Ben en het feit dat hij het zo goed doet. Tegelijk iedere dag de confrontatie van wat we voor jou nooit kunnen doen, wat we van jou nooit zullen leren kennen. Maar we kregen een kaartje voor Ben onlangs waarin iets hel mooi verwoord stond: “dat er in Ben een sprankeltje Stan zal schuilen” zodat jij ook steeds een beetje bij ons bent via Ben.” en dat vind ik een mooie gedachte om jou toch ergens een beetje te leren kennen. Als ik jou mis dan probeer ik nu aan dit ene zinnetje te denken.

Kleine vriend, we missen je toch wel weer meer!

X!