Verder na het afscheid: 2009

donderdag 24 december 2009

maandag 21 december 2009

woensdag 25 november 2009

Dankjewel voor de leuke attenties!

Dankjewel voor de leuke kaartjes!

Platte rust, letterlijk, zo zien de komende weken er voor mama uit. Ik kijk er niet echt tegenop want we weten dat dit nu gewoon het beste is. Alles wat ik voel in mijn buik hou ik nauwgezet bij, geen enkel signaal ontgaat me nu. Dat maakt het makkelijker om bij de gynaecologe verslag uit te brengen en niks te vergeten.

Eergisteren toch even aan de monitor ‘voor de zekerheid’. Het was papa die er meest van overtuigd was dit te doen. Soms versta ik niet dat ik nog zo kan twijfelen over de dingen, terwijl ik nadien 10x meer geruster ben te horen, zelf te zien, te voelen dat alles ok is.

Sinds de laatste consultatie waar ik de medicatie en platte rust heb voorgeschreven gekregen voel ik toch weer meer naar boven komen rond jou. Het bezoek aan de materniteit (monitor) heeft er een schepje bovenop gedaan, maar het begrip dat we voelen van de gynaecologe doet zo deugd dan. Soms zou ik haar zoveel willen zeggen, laten weten wat zij nu voor ons betekent, maar dat lukt niet.

Ik ben nu al 3 dagen niet bij jou langs geweest en voel dat je daardoor (en wellicht ook omdat ik niet meer actief bezig ben) nog meer in mijn gedachten bent. En ik voel soms ook hoe mijn lichaam hierop reageert…meer harde buiken. Ik heb dit ook al aan de gynaecologe verwoord en we gaan dit zeker in het ook houden.

Papa is de voorbije dagen wel bij je langs geweest en dat stelt me toch steeds gerust.

30 weken is je broertje/zusje morgen, er staat nu een ‘3’ vooraan…nog 4 weken en jullie zijn even oud. Daarna begint een nieuwe periode, die laatste weken van de zwangerschap die wij samen niet meer mochten delen.

Kleine vriend, ik zie je zo graag, dat vertel ik je elke dag, dat weet je, en ook dat ik je zo ontzettend mis. Dat WE je zo ontzettend missen, hoeveel we aan je denken en je er toch iedere dag een beetje bij kan zijn!

Maandag 26 oktober 2009

Dag jongen, mama heeft zonet vernomen dat er een jongentje van haar werk overleden is deze nacht. Ik besef het nog niet zo goed. Toch kwamen tranen vanzelf. Hij zat vorig jaar bij mij tijdens één van de naschoolse activiteiten en ook in de schoolvakanties werkte ik het laatste jaar vaak in zijn leefgroep. Bij het horen van het nieuws kreeg ik al meteen harde buiken, ik moet me echt rustig houden nu ook al gaan er heel wat vragen door mijn hoofd nu. Ik voel de hoofdpijn al opkomen …

Net vandaag kreeg ik ook telefoon van de gynaecologe dat ik een infectie heb. Misschien daardoor de frequentere harde buiken. Welke infectie precies is nog niet geweten dus nog even afwachten. Ik reken op iets dat zo verholpen kan worden. O wee, als het niet zo is!

Het mag nu niet allemaal te veel worden. Met jouw verjaardag op komst is het al genoeg.

Het wordt toch echt een vreemde periode hoor.

12 oktober, 26 oktober, 23 november,…allemaal data met betekenis….zucht

Ik zal wellicht niet naar de begrafenis van die jongen gaan, dat zou niet slim zijn ifv de emoties en harde buiken. Ik ben wel van plan om de ouders persoonlijk iets te sturen en wie weet kan ik dan wel eens naar het grafje gaan. Ik weet nu niet precies waar zijn familie woont.

Zo Stan, heb jij er weer een vriendje bij daar waar je ook bent. Ik hoop alleen dat er nu zo niet ieder jaar een bericht komt…

Dit alles schrijven doet me wel even goed, zoals steeds. Ergens ben ik ook blij dat ik nu niet aan het werk ben, want dan zou ik teveel in die spiraal van verdriet meegetrokken worden. Ik ga stoppen met schrijven en rusten en hopen dat harde buiken wat minderen.

Zaterdag 31 oktober 2009

Lieve Stan,

31 oktober vandaag, morgen begint de november-maand… deze middag om 11h30 werd er een kindje van mama’s werk begraven. Ik heb ook nog bij hem gewerkt. Mama is niet naar de begrafenis geweest ook al wou ik dit heel graag doen. Mama denkt nu aan je broertje/zusje en haar buik en daarom had ik besloten niet te gaan. Ik heb deze week wel een brief geschreven aan de ouders. Ik wou wel “iets” doen. Het zijn 3 bladzijden geworden, geen zinnetjes zoals wij vaak lazen op kaartjes maar gewoon rechtstreeks uit mijn hart, dingen die ik weet die niet kwetsen, en waarvan ik hoop dat ze ergens tot steun kunnen zijn. Ergens wou ik die mensen zo graag helpen deze week in het samenstellen van een mis als ze dat mss nodig hadden. Maar ook dat heb ik niet voorgesteld en heb ik eerst aan mezelf gedacht. Het zou emotioneel te moeilijk geweest zijn nu.

Als de begrafenis begon om 11h30 voelde ik al meer hare buiken. Ik ben dan om 11h45 met papa eens tot bij jou geweest. Het was van maandag geleden en ik moest weeral enorm kijken hoeveel chrysanten er op het kerkhof staan. Wat een kleurenpallet! Ook bij de kindjes die het ganse jaar door geen klein bloempje krijgen, daar puilen hun grafjes nu ook uit van opeengepakte chrysanten. Hatelijk! Maar ja, het zijn dan ook de kindje die nu al ouder zouden zijn dan mijzelf, dus je kan niet oordelen of de ouders nog in staat zijn om meer te komen of dat ze mss al lang ergens anders wonen of zo. En toch...als het nu kan…

Maar goed,

Papa en ik hebben je grafje beetje opgefrist: enkele viooltjes geplant, het lichtje en het giraffenkaartje weggenomen. Je oma en opa Ouwegem hadden er al een bloemstukje gelegd: een hartje met rode bloemen.

Na het middageten zijn papa en ik onmiddellijk teruggekeerd. We namen dan ook een nieuw fotokadertje mee (mooi fel geel!) en papa heeft dan ook het beertje dat je van opa en oma Ouwegem kreeg geplaatst! Zo heb je er een vriendje bij, bij Giraf! Het beertje stond nu al bijna 2 jaar in onze living dus het werd eens tijd dat het kwam te staan waar het hoort, bij jou!

Je meter was er dan ook met ook een mooi, fris harten-bloemstukje met witte roosjes! We hadden net wat plaats gemaakt omdat we wisten dat je grootouders een bloemetje wilden brengen dus ze kon het meteen bij je leggen!

Tegelijk kreeg ik van haar ook een valies om mee te nemen naar de materniteit zoals we die ook bij jou kregen. Daarin zaten nieuwe kleertje voor je broertje/zusje en nog enkele dingen die ik vroeg om mee te brengen. Ook jij kreeg toen mooie pyama’s van je meter en ook die zal je broertje/zusje zeker dragen! Ook al zal het raar zijn dat jij, voor wie ze gekocht zijn, nooit gedragen hebt. Maar daar mag ik niet te veel bij stil staan he, zo is het met alles wat we hier hebben aan baby-materiaal.

Het is toch beetje rare dag met die begrafenis van Luka en wetende dat de novembermaand morgen begint…pfff we zien wel he.

Zaterdag 7 november 2009

De novembermaand is begonnen…

Mama en papa kregen hier en daar al een berichtje van mensen die jou ook niet vergeten. Zo “ontdekte” papa gisteren nog een bloemetje bij jouw grafje. Papa baracht één bloemetje mee naar huis zodat ik al eens kon zien welke bloemetjes het zijn, want ja, het is al weer een weekje geleden dat ik bij je langs kwam. Gisteren toen ik even in de apotheek moest zijn was de verleiding groot om even tot bij jou door te rijden, maar heb het niet gedaan. “stel dat ik iets tegenkom”. Dus wijselijk besloten nog een dagje te wachten en met papa dit weekend te komen.

Het doet toch steeds deugd te merken dat mensen even iets laten horen en vertellen dat ze jou niet vergeten.

Vorig jaar na 1 jaar, leek dit evidenter dan nu na 2 jaar. Nu heb ik al wat meer schrik dat mensen jouw datum, jou vergeten. Zeker nu broer / zus op komst is ben ik bang dat alle aandacht naar hem/haar zal gaan. Maar ik merkte al dat dit niet zo zal zijn, het is alleen een gevoel dat me soms overvalt. Ik snap natuurlijk ook wel dat het makkelijker is om over een aanstaande geboorte te praten dan over een kindje dat er niet meer is.

Over 2 weekjes is het zover he, 2 jaar! Amai! Mama vond dit altijd al zo’n superleuke leeftijd! Jij zou nu in die fase zijn! Ik kan het me echt niet voorstellen hoe “anders” alles zou zijn met jou hier bij ons…

Net zoals bij jou staat er ook nu nog geen park ed uit. We hebben wel al heel wat spullen in huis gehaald en dat alleen voelt al goed. Het hoeft daarom nog niet uit te staan. Papa moet toch nog het één en ander doen voor het hier eigenlijk het beste moment voor is: zolder opruimen, bureau aanpassen, kinderkamertje,… er komt nog veel stof dus beter dat alles nog wat opgeborgen blijft!

Momenteel schijnt de zon hier zo mooi binnen in de living. Nu momenteel schijnt ze zelfs recht op het giraffen-schilderij. De zon geeft dan zoveel extra warmte, letterlijk en figuurlijk. Binnenkort zal ik dan “jouw” verzorgingskastje moeten leegmaken. Al jouw spulletjes moeten dan verhuizen, plaats maken voor de spullen waarvoor we dit kastje kochten en opknapten. Ik zal wel een plaatsje vinden waar jouw spulletjes ook goed bewaard blijven! Gelukkig heb ik alles al eens in mooie kleurrijke boxen gestoken dus makkelijk op te bergen nu!

Dinsdag 10 november 2009

Lieve jongen, vandaag is mama nog eens alleen langs geweest. Ik kam van de kapper en kon het nu echt niet laten om even door te rijden tot bij jou, ondanks het miezerige weer. Er was opnieuw een bloemstukje bijgekomen van 2 collega’s van mama. Het doet me wel wat deze periode van het jaar en ik weet dat dit een leven lang zo zal zijn. Ook voel ik hoe ik gevoelens nu niet probeer toe te laten. Ik “mag” ook niet want het is niet goed voor mijn buik. Vandaag heel de dag naar muziek van mij MP3 geluisterd via de computer. Er staan heel wat liedjes op die aan jou gelinkt zijn. Dan voel ik toch steeds hoe mijn buik veranderd. Vooral de muziek van Sting brengt me in 1,2,3 terug in de sfeer, het verdriet van toen, omdat ik “toen” een lange periode iedere ochtend die cd oplegde. Kleine jongen, ik hoop dat ik de weerslag niet krijg nadien als broertje/zusje er is. Ik wil er 100% voor hem/haar zijn, er voor jullie alle 2 zijn. Als ik me nu probeer voor te stellen hoe het zal zijn om te bevallen van een gezonde baby, zie ik me alleen maar wenen en de baby vasthouden heel dicht bij mij. Zal ik dan niet denken dat jij het bent? Zal onze eigen gynaecologe erbij zijn? Ik hoop het zo ontzettend! Zal je broertje/zusje volledig ok zijn of zou de toxoplasmose toch ergens een weg tot bij hem/haar gevonden hebben? Er komen / zijn toch veel vragen. Vragen waar ik deze keer hopelijk wel een antwoord op zal krijgen, want voor jou staan er nog heel wat vragen open, voor altijd…

Ik mag nu 2-wekelijks op controle ipv 4- wekelijks en ik voel zelfs al dat de week waarin we niet op controle gaan ook al vervelend aanvoelt. Alsof er dan iets fout zal gaan. Ik kan toch niet wekelijks gaan? Of toch?

Zondag 15 november 2009

Dag jongen,

Deze voormiddag zijn mama en papa naar de boemenwinkel geweest om een bloemstukje te bestellen voor jouw 2^de verjaardag. Ja, volgende week is het al zover…

We gingen naar een andere bloemenwinkel dan vorig jaar. Vorig jaar waren we echt niet tevreden over het gemaakte stuk: te groot, te donker, ouderwets,…enz eigenlijk totaal niet zoals we het gevraagd hadden. Nu in de andere winkel, begreep die man meten wat we wilden en gaf zelf ook tips: klein, fijn en fris, dat is wat we willen. We hebben er deze keer een goed gevoel bij!

Daarna zijn we naar oma en opa Ouwegem geweest. Opa is geopereerd maar stelt het goed! Hij vroeg ook weer heel nieuwsgierig hoe het met je broertje/zusje gaat en wordt ook heel nieuwsgierig naar wat het worden zal: jongen of meisje!

Daarna kwamen we bij jou. Er moest weer heel wat opgeruimd worden: veel blaadjes en ook al enkele bloemstukjes moesten weg want door het regenweer waren die al helemaal verwelkt. Ik hoop dat het volgende week iets beter weer is of dat het vriest dan blijven de bloemetjes langer.

Dinsdag dan terug op controle…voor jou was dit toen de laatste controle: alles was ok en 2 dagen later was je overleden. Hm….

Vrijdag 20 november 2009

Dag jongen,

Vandaag is het vrijdag, dé vrijdag waarop jij 2 jaar geleden geboren bent. Ik denk er al de hele dag aan, ondanks dat het niet de 23^e is. De 23^e is pas maandag, en toch moet ik vandaag omdat het vrijdag is, extra aan je denken. Maar ik hou me wel rustig hoor, ik moet voor je kleine broer/zus, want het is nodig.

Oma belde net dat ze het bloemstukje van begin november opgefrist heeft met nieuwe verse roosjes, rode nu ipv witte. Ben al benieuwd om het te zien.

Wslk zal ik deze namiddag eens met papa tot bij jou komen want het is alweer van zondag geleden. Ik breng dan ook je smurfje terug mee, die kreeg hier een bad en flinke schrobbeurt want hij zag ongelooflijk zwart!

Gisteren kreeg ik bezoek en kreeg jij ook al een cadeautje voor je verjaardag. Mama en papa komen het maandag samen met je bloemetjes die we besteld hebben bij jou brengen. Het is zelf gemaakt en het is echt weer een leuk idee: een sneeuwbol met je naam erin in! L. maakte ook nog een versie voor hier thuis op je kastje. Ook al zal je kastje binnenkort ontruimd worden voor je broer en zus. Ik moet nog eens kijken waar jouw plekje hier in huis dan komt. Ik denk dat ik vooral in plaats zal moeten inkrimpen, maar dit is mss niet slecht. Broer of zus krijgt hier dan ook zijn/haar plekje en sowieso ben je hier en overal altijd aanwezig. Ik voel hier toch tranen opkomen nu, dus het ligt allemaal toch wel gevoelig, dat kan ik niet ontkennen, mss negeer ik het gewoon…

Zoals dinsdag bij de gynaecoloog ook, op de consultatie die voor jou je laatste werd. Ik moest plots zo wenen toen ze voorstelde om wekelijks te komen, dat dit kon als we dit wilden, en toen ze over jou begon. Ik blokkeerde echt op dat moment en kon gewoon niet antwoorden. Gelukkig zei papa dan dat we ons afspraak over 2 weken gewoon wilden behouden, want zo hadden we het op voorhand al al die tijd afgesproken met elkaar: geen extra controles als het niet nodig is! Maar op dat moment kon ik echt niks zeggen… mss na de volgende consultatie sowieso wekelijkse controles want dan ben ik 36 weken..dan is het niet lang meer…

Maandag 23 november 2009

Stan,

2 jaar vandaag… en toch lijkt het allemaal nog niet zo lang geleden. Klinkt wslk cliché, maar het voelt echt zo! Wat zou ik je vandaag toch zo graag die extra knuffel en zoen willen geven en de pretlichtjes in je ogen willen zien bij het openmaken van een cadeautje of het zien van ballonnen…

Ik dacht deze week dat het el zou lukken ook al voelde ik tegelijk al hoe ik “alles” omzeilde (je foto’s, muziek,…) wat aan jou gelinkt kon worden.

Gisteren kwamen je oma’s en opa wafels eten, net als vorig jaar ook nu weer een verjaardags”feest” voor jou. Toen voelde ik van ’s morgens al dat het toch weer moeilijk zou worden, tranen prikten in het donker al in mijn ogen. ’s Voormiddags kwam dan de huilbui… ik wou papa meehelpen opruimen ed maar moest ook al snel weer toegeven dat rusten veel beter was. Heel die tijd had ik het echt wel moeilijk maar probeerde mijn gedachten te verzetten…

’s namiddags hebben we dan lekkere wafels gegeten, papa had ze gebakken. Het was gezellig. Je naam werd niet genoemd, maar in gedachten was je er bij iedereen bij!

Het voelde raar als het dan avond werd omstreeks de tijd dat we 2 jaar geleden te horen kregen: “het hartje klopt niet meer” nadat ze na enkele pogingen jouw hartslag maar niet op de monitor kregen… Nooit vergeet ik die momenten! Ik zie het nog allemaal zo voor me (daarom was het ook even moeilijk onlangs in de materniteit toen we net dat kamertje werden binnengeleid voor een extra monitor-controle).

Vandaag 23 november dus…een echte herfstdag: zeer krachtige wind en veel regen! Papa en mama vragen zich af wat we met je bloemetjes zullen doen die we voor vandaag besteld hebben? Voor we ze gaan afhalen komen we eerst al even langs bij jou: gelukkige verjaardag Stan! Het voelt toch zo anders op deze dag…we versieren je bloemenrekje met ballonnetjes en ruimen al een beetje op. Je meter heeft gisteren een mooi wit rozenplantje gebracht en een leuk giraffen-verjaardagskaartje!

Daarna zijn we je bloemetjes gaan afhalen. Ook dit voelde op nieuw zo raar om te doen maar kan het niet omschrijven. Ook dit jaar is het niet helemaal zoals we het verwacht hadden, maar wel al 10x beter dan vorig jaar! We beslissen om het voorlopig mee te nemen naar huis omdat het nog steeds zo hard regent en waait.

We zijn juist thuis als we bezoek krijgen: een kaartje, cadeautje en bloemetje voor jou! Dankjewel voor het leuke boekje! De tekening van de knuffel-giraf lijkt zo goed op die van jou! Leuk!

Daarna wordt het een rustige dag thuis: veel kunnen we toch niet doen met mama’s “dikke buik” en dit regenweer. Ergens eens goed uitwaaien zou nogthans deugd doen…mama denkt terug aan de plotse sneeuwbuien van vorig jaar, op je eerste verjaardag, dat was zo speciaal!

’s Avonds om 21h20 zijn we dan terug bij jou! Jouw-geboorte-uur…gelukkig egent het niet. We brengen nog een nieuw naamkaartje mee en zien ook nog nieuwe bloemetjes!

2 jaar geleden lag je voor heel eventjes nog met je warme lijfje op mama’s buik en in papa’s armen…Stan dit zijn momenten met jou die we nooit vergeten! Dat ene halve uurtje…

Nog een dikke verjaardagszoen van mama en papa en een verjaardagsstampje van je broer/zus!

XxX!

zaterdag 31 oktober 2009

de november-maand...

Mama en papa plaatsten vandaag ook eindelijk het beertje dat je van opa en oma Ouwegem kreeg enkele dagen nadat je geboren was! We maakten het stevig vast dichtbij je Giraf!

Mama en papa brachten ook een nieuw kadertje mee voor je foto!

Een mooi fris bloemetje van je meter!

Ook een bloemstukje van je oma en opa Ouwegem voor 1 november.

23 maand

Maandag 5 oktober 2009

Dag jongen,

Vandaag regent het voor het eerst in een lange periode. Voor het eerst voel ik echt dat het herfst geworden is: brbr wind en regen! Gisteren lag je grafje ook overdreven bedolven met bladeren van de boom van het kerkhof! Mama heeft de blaadjes allemaal weggenomen voor zover me dit nu nog lukt. Papa en mama zijn aan het kijken om binnenkort nieuwe plantjes bij jou te brengen want die mooie kleine zonnebloemachtige zullen nu niet meer bloeien omdat de zon er te weinig op kan schijnen.

Je kleine broer/zus groeit ondertussen ook goed! Amai, zo stampen dat hij/zij kan, net als jij! Er zijn eigenlijk zo weinig verschillen met jouw zwangerschap, alles verloopt parallel. Ik probeer wel meer te rusten, iedere namiddag ongeveer anderhalf uur. Ik rij ook niet meer met de fiets want daarvan doet mijn bekken 2 dagen pijn, en ik slaap dus ook al geruime tijd niet meer op mijn rug. Ik drink eigenlijk ook niets van koffie en probeer echt veel water te drinken. Aan die dingen merk ik dat ik, zonder dat het nodig is, bepaalde dingen toch anders, “beter”, probeer te doen.

Over 2 weekjes mogen we al terug naar de gynaecoloog en daarna hoeven we maar 3 weken meer te wachten tussen 2 consultaties ipv 4. Het wordt tijd, want 4 weken worden echt lang.

Gisteren had mama plots een kleine paniekaanval van wat er nog allemaal moet gebeuren voor je broertje/zusje er is. Bij jou was het allemaal veel duidelijker omdat we dan nog in ons vorig huisje woonden en er geen werken aan de gang waren. Maar ergens weet ik dat alles in orde zal zijn, of dat we ons plan wel zullen trekken. Mama zal al blij zijn als het nieuwe dak er eind deze maand opligt! Zo kunnen we beetje per beetje de bovenverdieping ook in gebruik nemen.

Ondertussen al van heel wat mensen vernomen dat ze zwanger zijn. Telkens denk ik dan: goed dat ik dat ook ben, het zou anders zo moeilijk zijn, en zeker nu het er al zoveel geworden zijn! Net als 2 jaar geleden toen bij jou, dan was er ook een ware babyboom! Zo gaat dat he.

Ik ben ook al aan het kijken voor een mooi bloemetje voor je verjaardag: mss maak ik zelf wel iets want het bloemstuk van vorig jaar vonden mama en papa echt niet mooi!!

Verder alles ok hier.

Dikke zoen voor jou,

jij, grote broer! X

Maandag 12 oktober 2009

Dag Stan,

Vandaag moet mama heel veel denken aan een ander kindje dat vorig jaar net als jij, niet bij ons kon blijven. Het voelt raar, heel raar, zeker met jouw verjaardag ook in het vooruitzicht… ik kan er niet veel over schrijven…

Mama heeft voor jou al een cadeautje gekocht. Ik mag natuurlijk nog niet verklappen wat, maar het staat hier thuis al op jouw kast. Nu nog jouw kast, binnenkort de kast van je broer of zus. Zo gaat dat, de dingen worden doorgegeven ook al zijn ze nog niet gebruikt waarvoor het dient.

Mama is volop bezig met hoe we ons huisje hier gaan inrichten eens de baby er is. Alleen kan ik nog zo weinig effectief doen omdat we nog werken aan ons huis moeten afwachten. Eens die werken achter de rug zijn, kunnen we het huis gaan indelen. We zullen dan wel alweer een aantal weken verder zijn, dus zelf zal ik tegen dan niet veel meer kunnen doen.

Gisteren hebben papa en ik nieuwe bloemetjes gekocht m bij jou te zetten. Ik zie het niet meer zitten om dit zelf te doen, is te lang gebukt zitten en ik kan dit niet meer zo goed met mijn buik, dus papa en ik zullen dat eens samen komen doen. We hebben witte, oranje en licht paarse viooltjes gekozen, het enige kleurrijke voor de komende periode dat je nu nog vind. Maar het zijn natuurlijk mooie bloemetjes.

Dit weekend ook een grote enveloppe gekregen: een mooie tekening van S. die ze maakte op school in thema “baby- geboortekaartje ontwerpen” en een briefje + tekstje voor ons.

Ik voel dat ik toch meer en meer begin bezig te zijn met hoe zal het zijn om te bevallen, om daar terug binnen te komen in de materniteit om te bevallen,…zal normaal zo anders zijn maar voel soms nu al hoe alles dan snel terug naar boven komt. Ik kan nu nog goed mijn gedachten verzetten, maar voel ook dat ik dingen vermijd , bijvoorbeeld de muziek van toen.

Iedere dag ben ik ook enorm attent op de bewegingen van je broer of zus. Als ik hem of haar eens een tijdje niet denk gevoeld te hebben, begin ik toch ongerust te worden. Heb dit nu al 2x gehad. Het is echt een heel beweeglijke baby en ik denk soms wanneer ga je nu eens stoppen met bewegen, als ik bijvoorbeeld zelf er niet van kan slapen, maar dan bekruipt me al snel een schuldgevoel en denk ik: beweeg maar zoveel en zo hard als je wil, ik slaap morgen dan wel wat extra overdag.

En zo zijn we dus al bijna halfweg oktober. We zijn al begonnen met de attenties want net als bij jou Stan, wil ik dat ze tijdig af zijn en er is nog heel wat werk! Maar met zijn 2-en lukt dit zeker!

Dikke zoen!

Donderdag 15 oktober 2009

Brbrbr Stan, de koude is echt in het land! Deze nacht heeft het voor het eerst gevroren!

Toen ik gisteren in de namiddag bij je kwam was je grafje zo mooi! Giraf stond zijdelings in het zonlicht en dat gaf zo’n mooi licht-schaduw-effect op giraf! Ik kon er wel blijven naar kijken! Vandaag was al minder, door de vrieskou had jij een “betraande” foto en in de voormiddag zat de zon achter de boom verscholen waardoor nog maar een heel klein beetje zon bij je was. Ja, zo zie ik dat de zon al heel laag staat want ze kan niet meer de hele dag je grafje verwarmen.

Ondertussen is mama dus al meer dan 28 weken zwanger! Je broertje of zusje is heel actief! Een echte sloeber al! Mama en papa hebben gisteren nog nieuwe lakentjes gekocht voor hem/haar! En ook op de 2dehandsbeurs deden we koopjes net als we 2 jaar geleden ook voor jou deden!

Mama moet dringend nog es kijken voor het bloemstukje voor je verjaardag… Maar ik heb nog wel tijd nu he! En het komt zeker in orde!

Woensdag 21 oktober 2009

Dag Stan,

Gisterne zijn mama en papa nog eens een glimp gaan opvangen van je kleine broer/zus! Hij/zij stelt het heel goed! Gewicht en groei zijn mooi op schema en de vele bewegingen die ook de gynaecologe kon voelen vertellen ons dat alles prima is!

Mama moet wel meer rusten want een beetje te veel harde buiken. Dit wil zeggen dat papa nu de boodschappen zal doen en dat ik dus minder rap eens tot bij jou zal kunnen komen. Ik had het ergens wel verwacht dat dit moment er eens ging aankomen, maar nu het zover is… ja, maar het is beter zo voor broer of zus. Ik kom dan wel eens samen met papa langs.

Ik moet ook terug de medicijnen nemen die ik toen ook bij jou moest nemen en net nu broer of zus zo oud is als waar toen bij jou de hartritmestoornissen zijn ontdekt. De gynaecologe heeft gisteren wel 2x naar het hartje geluisterd maar toch zouden wij het denk ik nog langer doen om echt zeker te zijn dat het echt ok is. Toen bij jou was het ook maar per toeval ontdekt Mama gaat nu 2-wekelijks op controle voor een goede opvolging.

Hm, deed me toch wat raar deze morgen nu ik weer medicatie moet nemen. Maar we moeten er vanuit gaan dat dit geen kwaad kan, integendeel dat het nodig is om deze kleine pruts nog een 10-tal weken in mama’s buik te kunnen laten groeien.

Ondertussen is het echt herfst geworden. Ontzettend veel blaadjes op je grafje iedere dag en mama kan er echt niet goed meer bij met mijn groeiende buik. Maar daar mag ik nu even niet aan denken. Ook niet aan de dromen die blijven komen zoals gisterennacht dat ik droomde dat je onder je grafje kon kijken en ik je gezichtje zag. Maar niet zoals wij jou gekend hebben, het was eerder het gezichtje van het andere kindje dat we kennen toen hij gestorven was. Het feit dat dit juist een jaar geleden is zal daar wel mee te maken hebben. Toch niet leuk die dromen telkens weer.

Maar goed, ik ga het hierbij laten, en overmorgen is er al weer een maand voorbij!

Daag jongen!

Vrijdag 23 oktober 2009

Vrijdag en de 23^ste… vorig jaar zou ik hierdoor een ganse dag mee bezig zijn. Nu merk ik het op en denk dan even, “wat een toeval” en vanavond om 21h20 zal ik dan ook eens extra aan je denken, maar ik voel dat het al zoveel beter gaat dan vorig jaar. En toch, moet nu sinds de laatste consultatie toch weer meer aan je denken. Die harde buiken heel de tijd…die medicatie… en nu nog platte rust erbovenop. Ben nu al 2 dagen niet meer bij jou geweest. Er zullen wel veel blaadjes liggen…dit weekend wil ik zeker eens met papa tot bij je komen.

Gisteren dan ’s avonds nog naar de materniteit gereden om even aan de monitor te volgen hoe je broertje/zusje het stelt en wat die buik van mij allemaal doet. Ik vond het raar om er zo ’s avonds naar toe te rijden en had voor de zekerheid mijn valies al mee, je weet maar nooit zoals toen bij jou… daar aangekomen zagen we ook een vrouw toekomen die echt ging bevallen, volop in de weeën. We werden door het gangetje naar een kamertje gebracht. Hetzelfde gangetje waar we doormoesten als jij zou geboren worden. Plots werd ik overvallen door al die herinneringen want bij jou Stan, gingen we naar een ander kamertje voor de monitor, niet door dat gangetje. Dat was dus onverwacht en moest plots echt wenen. Het kamertje waar ik dan binnen moest was recht tegenover het kamertje waar jij geboren bent, en ik denk dat het ook hetzelfde kamertje was waar enkele vrienden jou kwamen bewonderen toen ze in het ziekenhuis op bezoek kwamen en nadien viel het me ook in dat het wslk ook dat kamertje was waar we te horen kregen dat je hartje niet meer klopte.

Toen de vroedvrouw de monitor op mijn buik wou bevestigen zei ze ondertussen: “even het hartje zoeken” Dat ene zinnetje was ook zo adembenemend want Stan, dat was nu net wat bij jou daar niet meer lukte, na zoeken en zoeken die hartslag die er maar niet doorkwam, nooit meer …Deed allemaal raar en ik zag knalrood. Dr VG vroeg me ook of het wel ging omdat ik zo rood zag. Ik antwoordde dat het ok was, dat het kwam door “daar te zijn”. Ook nu begreep ze me meteen.

Gelukkig alles ok met je kleine broer/zus en nu hoorden we eigenlijk voor het eerst een half uur aan één stuk de hartslag en die was perfect!

Hopelijk blijft het nu wat rustig.

Dikke zoen! X!

vrijdag 2 oktober 2009

Een knuffel voor jou!

Stan,

Deze week vond mama deze mooie knuffel-giraf en een leuke tekening bij jou!

Echt heel leuk!

Bedankt aan de collega van papa!!

maandag 28 september 2009

intussen alweer een maandje ouder

Donderdag 3 september 2009

Stan,

De laatste tijd denk ik weer meer en meer aan jou in alle kleine dingen. Vandaar dat ik maar weer eens tijd maak om iets te schrijven.

Ja, het najaar komt er weer aan, dus ook jouw verjaardag. Ik zelf zwanger, anderen zwanger, je broertje/zusje dat zo mooi groeit en de 34 weken nadert in exact dezelfde periode als jij,…Dezelfde dingen die door mensen gezegd worden als toen bij jou, dingen die toen niet eens écht mogen worden zijn: zoals: mss bevallen op kerst, of op oudejaar, of op 1 januari. Ik voel dat het meer en meer niet meer écht is hoe ik op zo’n dingen antwoord. Ik probeer dan te antwoorden dat we nog lang niet zover zijn. Toch al bijna 23 weken, “23”, dat getal ook al…

Papa had enkele dagen geleden slecht geslapen, hij had gedroomd over jou en gisteren ging hij voor verkoudheid naar de dokter uit schrik dat hij die Mexicaanse griep zou hebben en doorgeven,… in al die dingen merk ik wel dat ik het niet alleen ben die meer bezorgd is.

Ik heb zelf ook heel naar gedroomd over jou gisterennacht: iemand had al je bloemen weggenomen en ik huilde en ik was zo ontzettend kwaad! Meestal droom ik dergelijke taferelen: dat jouw bloemen weggenomen zijn, dat ze je grafje verlegd hebben op een lelijke plek zonder bloemen, ed

Ook het zien van kindjes die nu zo oud zijn als jij zou zijn laten ons niet ongeroerd. Je zou echt al zo’n grote jongen zijn…! Mss hadden we je nu ook la moeten inschrijven op school, bedacht ik op 1 september… dingen waar we nu (nog) niet mee bezig hoeven zijn.

Ik voel ook dat ik binnenkort mss niet dagelijks meer tot bij jou zal kunnen komen. Met broertje/zusje in mijn buik lukt het niet altijd zo goed meer . Maar zolang ik kan, doe ik het zeker en anders weet je dat ik hier thuis nog meer dan anders dicht bij je ben. Ook al kan je plekje daar dat niet vervangen want daar ben je echt!

Soms denk ik dat ik al mijn trieste gevoelens rond jou al een aantal maand heb “verstopt” en dat ze nu stilletjesaan terug komen. Ik weet niet of dit echt zo is of dat dit nu net het verdriet is dat “slijt” ik heb echt wel genoten deze zomer van alle uitstapjes, weekendje, en sowieso was jij overal mee! Echt géén dag gaat zonder jou voorbij! Geen dag gaat voorbij zonder echt bewust naar je foto te kijken en toch is het zo anders in vergelijking met vorig jaar.

Deze week ook voor het eerst de opmerking gekregen dat je broertje/zusje ons 1^e kindje wordt…dan voel ik me echt niet op mijn gemak en zeg er toch steeds bij dat het ons 2^e kindje wordt. Ik kan het niet om jou te “verzwijgen” ook al is het iemand die jou wel kent.

Soms zoek ik ook foto’s op van kindjes die geboren zijn op de leeftijd dat je broertje/zusje momenteel is. Dan ben ik bang dat als “het” opnieuw gebeurd, je broertje/zusje ook echt al zo groot is en nog niet mag aangegeven worden. Ik weet eigenlijk niet meer precies de leeftijd voor levensvatbaarheid maar ben er wel mee bezig. Vorige keer vergeten vragen aan de gynaecologe.

Verder is mama eigenlijk wel op haar gemak. Ik rust meer dan toen bij jou en dat heeft echt een meer positief gevoel: minder pijn in bekken, en sinds ik niet meer op mijn rug lig,ook geen harde buiken meer. Slechts af en toe eens een “waarschuwing” noem ik dat en dan doe ik het weer wat rustiger aan. Ik doe alles op een rustig tempo en ben er niet super mee bezig dat alles “af” moet zijn, maar mss komt dat nog wel. Alle praktische zaken komen vanzelf wel goed en ik wil nu vooral genieten. Ook bij jou heb ik er zo van genoten om zwanger te zijn, jouw stampjes en buitelingen, net als nu bij je broertje/zusje. Ik vind it zo ontzettend fantastisch! Het is zo’n mooie tijd!

Eergisteren ben ik nog met L. en D. bij jou geweest. Je kreeg een hartjeskaars met girafjes die in de lucht staren. Ik vond het echt mooi en toepasselijk!

Amai het is hier alweer heel wat geworden!

Super dikke zoen!

Van je mama

Stampje van je broer of zus

En knuffel van je papa!X

Maandag 14 september 2009

Kleine jongen, ik was daarnet even op jouw kalender aan het kijken, zoals ik af en toe eens doe als je broer/zus iets opvallends heeft gedaan, en telkens weer merk ik dat deze zwangerschap zo gelijkend is met die van jou! Alles gebeurd en veranderd hetzelfde op hetzelfde moment als toen bij jou. Dit wil zeggen: op het zelfde aantal weken en op ongeveer dezelfde datum omdat deze zwangerschap identiek loopt met die van jou. Is soms echt raar en van het zinnetje: “iedere zwangerschap is anders” kan ik niet meespreken. Dat maakt natuurlijk dat hoe groter deze kleine pruts wordt, hoe dichter jouw verjaardag nadert, hoe meer ik weer aan jou moet denken en aan alles wat vanaf nu ongeveer begon: heel veel bekkenpijn, veel harde buiken, een nachtje aan de monitor, hartritmestoornis dat ontdekt werd enz. Ik hoop dat al deze dingen uitblijven deze keer. Ook de chrysanten in de winkels, de afvallende bladeren van de boom op het kerkhof, het grijze weer, het vroeger donker worden en het branden van theelichtjes ’s avonds doen me meer en meer aanvoelen dat je verjaardag nadert. Tot nu toe ging het allemaal heel goed maar kan niet ontkennen dat ik nu meer en meer weer aan jou begin te denken… niet dat ik dat ervoor niet deed maar was op een andere manier…

Donderdag 17 september 2009

Lieve Stan,

Hoe groter je kleine broertje of zusje wordt in mijn buik, hoe meer we de grens van levensvatbaarheid naderen, hoe meer concreet alles wordt, hoe meer vragen er ook rijzen:

Hoe zal het nu gaan? Hoe zal ik zijn als mama? Soms bekruipt mij hier ook de angst van: is het echt wel dat wat ik wil? wat als er weer iets fout loopt? ik ga er nog
niet tegen kunnen! Wat als ons kindje toch blind zal zijn owv die toxo? wat als...? ik zit met heel veel vragen en dingen die me bezig beginnen houden maar voel dat ik
ze nu een beetje wegdruk om te kunnen genieten van dat kleintje in mijn buik.

Ben ook weer meer beginnen typen en dat zegt al genoeg. Voorlopig geraak ik zo mijn gedachten nog kwijt maar ik weet ook hoe meer jouw verjaardag nadert en hoe donkerder
de dagen worden hoe moeilijker het zal worden, vooral ook omdat ik dan net 34 weken ga zijn en ik weet niet of ik het ga kunnen verdragen dat vanaf dan, na die 34 weken, alles nieuw gaat zijn, dat dan alles komt wat we aan jou nooit hebben mogen geven, wat we van jou nooit hebben mogen voelen, wat we voor jou nooit hebben kunnen doen,... dit is iets wat me énorm bezighoudt.
Ben eigenlijk wel bang voor die weken na de 34e week.
Ik voel ook dat die 4 weken tss de controle beetje te lang beginnen te worden. Hierna nog 1x 4 weken en ik hoop dat de gynae daarna nr 3 weken wil overschakelen. De consultatie voor november zal wellicht ook de dag na jouw verjaardag zijn, heb ik al gezien.
Ik vind het ook enorm dubbel om met mijn groeiende buik naar het kerkhof te gaan. Wat als andere ouders daar zijn en mij zien? zo confronterend! Ook gewoon dat dood en leven zo dicht bij elkaar gebracht worden op zo’n moment. Het doet me ook vaak denken aan het zinnetje: hoe kan de dood nog dichter bij je zijn dan toen jij nog in mijn buik was…
Het klopt precies niet: een klein nieuw leventje in mijn buik en dan jij daar zo...

ja gedachten die komen maar ik weet, niet nodig zijn.

Je krijgt nog vaak bezoek van vrienden van mama en papa. Dat merk ik regelmatig door hen toevallig op hetzelfde moment bij jou tegen het lijf te lopen of ik zie het als ik in de buurt ben of de meesten zeggen het gewoon dat ze even zijn langs geweest. Na 2 jaar nog steeds, dit vinden mama en papa echt wel leuk.

Ik heb vandaag de margrietjes meegenomen naar huis. Ze zijn uitgebloeid en met de herfst en winter voor de deur zullen ze nu wel niet meer bloeien. Ik draag er wel zorg voor en hoop ze mss volgende lente (dan samen met je broertje of zusje) terug bij jou te kunnen komen zetten want ze stonden er echt wel heel mooi!

De windmolentjes neem ik dan binnenkort ook eens mee. Maar dat zeg ik nu al een hele tijd en het komt er niet van. Iets wegnemen bij jou is toch steeds zo moeilijk. Die foto’s hangen er ook nog steeds niet terwijl ze hier al zo lang klaarliggen.

Volgende week ben je al weer een maandje ouder, 22 maand!

Slaapwel jongen, X,

Mama.