Verder na het afscheid: maart 2009

Kleine jongen,

Ik vind zo weinig rust om je te schrijven. Ben ook zo ontzettend moe wat me niet de fut geeft ‘s avonds achter dat computerscherm te blijven zitten; wil nogthans constant zoveel vertellen want alles gaat gewoon maar door en door.

Nu efkes toch de tijd nemen want gemengde dag vandaag en voel al aantal dagen weer meer pijn in borststreek, wat veel zegt. Ik voel me nogthans rustig dacht ik, maar die pijn geeft iets anders aan.

Vorige week vrijdag op jouw 23^ste, vond een drama plaats in een kinderopvang in Dendermonde. Een 10-tal kinderen werd gestoken met een mes door een gek en 3 kwamen om: 2 kinderen en een begeleidster. Vandaag werden deze personen begraven. Ik volg de nieuwsberichten. Bij het laatste kindje wordt gezegd hoe het iedereen raakte als de mama het woord nam. In een flits zag ik mezelf daar weer staan, jij vlak voor mij, me concentrerend toch maar te kunnen zeggen wat ik wou zeggen op dat moment. Hm, gaf vreemd gevoel.

Vandaag, net vandaag, is een collega bevallen. Zij kent 2 getroffen gezinnen van het drama in Dendermonde en net vandaag stuurde ik haar de tekstjes door die ze vroeg, om naar die mensen te sturen.

Net vandaag ook hoorde ik nog een nieuwsbericht over een bevalling die niet goed verlopen is van iemand die voor ons en voor jou Stan zo belangrijk is. Hm…

Deze week ook toevallig vernomen van een collega dat ze zwanger is en omdat ze vnl bureauwerk doet blijft ze ook werken: dit betekent: een rondwandelende groeiende buik! Pff ik voelde me deze week al blokkeren als ik ze tegenkwam in de gang terwijl er absoluut nog niets te zien is, ze is amper 10 weken ver…

Verder nog 2 belangrijke dingen die me onrustig maakten die ik hier niet vertel maar die jij wel weet Stan.

Deze morgen onzettend koud buiten en had beslist na het werk pas bij je te komen . Eens op het werk aangekomen begint het plots enorm te sneeuwen. Moet dan altijd terugdenken aan je eerste verjaardag en ik niet alleen. Mh, je bent een dag weer extra dicht bij mij.

Om 14h dan naar huis en ik stop bij jou. Joepie, nog niemand heeft hier in de sneeuw gelopen en ik ben de eerste. Een mooi voetstap-afdrukken-parcours naar jou. Jammer dat ik mijn fototoestel niet mee heb, maar beslis om dit zeker nog te komen fotograferen. Er zal toch wel niemand meer bij “jullie” komen. Dan naar krantenwinkel krant gaan kopen. Kan het niet laten, wil alles lezen over de begrafenissen van dit weekend, en vooral die foto van het kistje op de voorpagina trekt me aan…

…. (dingen die jij wel weet Stan)

Nog eens bij jou gekomen Stan en wou foto trekken: toch al voetstappen door de mijne… maar geeft niet , heb toch getrokken!

…

Mama wil weer iets veranderen aan je grafje. Ik wil bloemetjes en vooral KLEUR! Dat oranje kadertje is ook niet helemaal zoals het met het gele was. Ik wil dat geel terug! De eerst tête-a-têtjes van oma staan nog mooi ondanks de sneeuw van onlangs. Nog efkes en je grafje wordt weer lentefris!

Nu het nog af en toe vriest zijn er dikwijls zoveel sterren te zien! Echt subliem en ik voel je dan zo dicht bij mij. Een 2-tal weekjes terug stond de maan ook opnieuw heel dicht bij die ene heldere ster. Ik heb er een foto van want dat is echt super! De maan en die ster zo dicht bijeen. Op oudejaar was dat ook, toen zag ik dat voor het eerst.

…

Lieve jonge,

Vandaag kreeg ik mail van iemand waarin ze haar ervaringen nu beschrijft kort na de geboorte van hun 2e kindje na alles wat zij al doorspartelden. Voelt raar dit te lezen, want ergens weet ik dat wij daar ook nog ooit door moeten. Kan me goed inleven en weet dat dit bij ons ook zo zal zijn eens het weer zo ver is: vreemd je kind mee te nemen naar huis, raar om er mee te gaan wandelen, …alles voor het eerst ook al is het je 2^de kindje… toch ook blij te lezen dat ze ondanks dit ook volop geniet!

Deze middag om bloemetje geweest voor de buren waar we deze namiddag uitgenodigd zijn en ondertussen ook het één en ander meegebracht voor bij jou Stan! Gele bloemetjes (Primula), krokusjes in knop, 2 houten wiebel-bloemetjes die we in de grond kunnen prikken, vond het echt super en voelde me alsof ik voor jou “anders” nieuwe kleertjes zou kopen die ik je onmiddellijk wil aandoen. Voelt zo goed weer wat kleur bij jou te kunnen aanbrengen en het wat fleuriger te maken. Zeker als je ziet hoe triestig de andere graven er bij liggen… het kan natuurlijk nog sneeuwen en vriezen maar ja, de lente is toch ook al in aantocht en het zonnetje doet al meer pogingen om door de wolken te breken zoals hier vanavond in de living. Je knuffel hier op de kast zat zo mooi in de zon dat ik er een foto van nam. Ook de schaduwen op de muur van de 2 girafjes hier op de kast waren zo mooi. Die kleine dingen…

Je moet ze gezien hebben want in enkele seconden was het weer weg…

Had ik al verteld dat je meter een tekstje vond op een site met jouw naam en geboortedatum?! Het is niet van ons, dus het zou al groot toeval zijn dat er ergens nog een Stan geboren en gestorven is op 23/11/2007… echt raar…

…

Lieve jongen,

Zaterdag gingen mama en papa naar “Kraakpand” in Gent waar onder andere Racoon optrad, je weet wel die groep die mama ontdekte via “een site” met het prachtige liedje “Love you more”, die tekst staat ook al op je blog. Het was een super optreden. Racoon zorgde echt voor een kippenvelmoment als hij om 21h24 dan echt “Loe You More” zong… kreeg tranen in mijn ogen en kon alleen maar aan jou denken en: “zonder jou Stan, zaten wij hier nu niet.” Op die manier geef je ons nog dagelijks zoveel moois. Maar kleine vriend, op die momenten mis ik je ook wel keihard.

Maar ik geniet ook van de dingen die we nu nog wel kunnen doen maar mss niet meer hadden kunnen doen met jou. Van die wij-2, papa en ik-momenten kan ik soms ook al weer meer genieten zoals onze super-modderige wandeling van zondag en zoveel meer. Ergens ben jij er toch steeds bij. En ondanks dit genieten zou ik die momenten zo weer omruilen mocht jij daardoor terug kunnen komen!!

Gisteren was mama ziek, overal pijn en 38°koorts. Het rillen van mijn lichaam en mijn gloeiende huid deden me terugdenken aan de avond dat jij geboren bent. Toen had ik ook zo hoge koorts en rilde ook zo. ..hm…dit had ik niet meer gehad sindsdien vandaar zo snel de link. Ik heb ook weer zo’n pijn rond mijn bekken.

Vandaag gelukkig beter want mama moest weg.

Gisteren ook reactie gehad van de mama van Stan VH uit Nederland, een gans verhaal dat ik je nog moet vertellen!

Nu moet ik wat rusten.

Rusten…ik kan dit echt niet goed stil liggen en niet kunnen slapen is echt niets voor mij…tenzij ik kan lezen maar daar doet mijn hoofd teveel pijn voor !

Ik voel me sinds kort zoveel rustiger. Ik neem sinds december voor het eerst deze week ook mijn rustgevende drupjes niet meer. Ik schrijf ook weer meer en dat geeft me echt rust.

Ivm Stan VH uit Nederland: wel, ik vertelde je dat je meme een tekstje vond op internet voor een zeker Stan *23/11/2007°. Ik ging op zoek en kwam op een site terecht van Stan Van Hattem die inderdaad ook geboren en gestorven is op jouw geboortedatum! Ongelooflijk maar waar! De foto’s en het verhaal van die mensen is zo gelijklopend met de onze! Ik was er even door van slag. 2 dagen later plaatste ik een bericht op hun site. De dag erna stond er een bericht op hun site dat ze boos waren om een “brief” die ze kregen. Ik dacht dat het mss op mijn berichtje kon slaan en stuurde hen dan een mail op hun privé-emailadres, niet op de site. Gisteren kreeg ik dan antwoord en neen, het was niet op mij bedoeld: oef! Die mama gaat me later nog es mailen.

Ben benieuwd!

…

Lieve jongen,

Mama is dus de hele weel ziek geweest: 4 dagen hoge koorts en nu nog enorm verkouden.

Mama is dus 2 dagen niet bij jou kunnen komen. Ik hoop morgen weer wel. Maar papa is bij jou geweest vandaag en heeft je in mijn plaats verteld dat ik ziek ben.

Je gele windmolentje draait hier volle toeren op ons klein koertje aan de achterdeur. Je kan het horen draaien en ik kijk er regelmatig naar en ook papa zoals hij me vertelde vandaag. Zo ben je in kleine dingen steeds dichtbij.

Ik betrap me erop hoeveel ik vanuit de zetel naar de kerktoren zit te kijken. Binnenkort zien we hem niet meer als de bomen van de dreef terug blaadjes krijgen. Maar dat is niet erg, dat betekent lente, mooier weer! Daar kijk ik naar uit!

Voelde deze week eindelijk weer een rust. Echt rust. Het heeft me ondanks het ziek zijn wel deugd gedaan dat weekje thuis!

Nu proberen houden zo!