Lieve Stan,
Mama en papa hebben er een tijdje over gedaan maar hij is er nu toch geraakt: jouw Giraf! Helemaal alleen door papa gemaakt!!
We hadden hem voor je 1e verjaar dag beloofd maar hielden hem toch nog een tijdje bij ons…
Nu is hij helemaal voor jou!
Dikke zoen!
Lieve Stan,
Mama en papa zijn op reis vertrokken want hadden er wel wat nood eraan! Zeker nu na alles in het afgelopen 1,5 jaar!
We gingen een weekje naar de Champagnestreek en jij was er natuurlijk ook overal bij!
Ben blij dat mama er van kunnen genieten heeft want vorig jaar kon ik dit echt nog niet, jou “achterlaten”. Gelukkig heeft je meter heel goed voor je gezorgd en het was nodig! Het was heel warm dus ze kwam dagelijks je bloemetjes water geven!
En was jij dat die die vallende ster tevoorschijn toverde de laatste avond? Waarschijnlijk zo blij dat we terug kwamen!
Samen met papa nog een weekje samen thuis geweest en nu is papa terug aan het werk.
Mama’s oog is al veel beter, maar nog niet 100% terug het scherpe zicht. Kon even duren zei oogarts. We zien wel.
Volgende week terug naar de gynae! Ik kijk er al enorm naar uit!
Hé wie heeft deze leuke speeltjes bij jou gebracht? Niet mama en papa, niet je meme,… rarara…
Mama heeft niet veel geschreven deze maand, denk dat het wel wat zal minderen. Ook al denk ik nog evenveel aan jou. Zoals vandaag had ik plots zo’n dubbel gevoel om met mijn “buikje” op het kerkhof bij jou te zijn. Maar daar ga ik niet te veel bij stil staan! Zo lang ik met je broer of zus nog bij jou goeiedag kan komen zeggen, doe ik dat.
Ondertussen wordt jij 20 maand. Af en toe zie ik hier in Nazareth nu een kindje dat even oud is als jij. Ook dan sluit ik mijn gedachten af en wil dan niet vergelijken. Dat doet echt nog te veel pijn en ik denk dat juist dit steeds zal blijven.
Ben alleszins volop aan het genieten van de zwangerschap en zeker nu broer of zus zich laat voelen sinds deze week: de eerste schopjes! Dit is echt super!
Dikke zoen,
Mama!
Alweer de 23ste! Geen maand gaat voorbij zonder dat deze 23ste dag ongemerkt voorbijgaat. Ook toen de gynae onze volgende afspraak vastlegde: 23 juni, zei ik meteen, “dat zullen we niet vergeten, de 23ste” toen ze het noteerde in ons mapje.
Deze namiddag heeft mama serieus gesnoeid bij jou aan je grafje. Heel veel klim-op meegenomen naar huis en nu ziet je grafje er weer heel mooi uit. Ik vond het altijd moeilijk om iets weg te doen maar meestal ben ik steeds tevreden met het nieuwe resultaat of het nieuwe plantje dat je krijgt.
Gisteren nog iemand op het kerkhof gezien die mama en papa kennen van in de KSA. Een moeder van kinderen die lid waren. Zij heeft ook gezien hoe we jouw spulletjes in de kerk klaarzetten die bepaalde zaterdag 1 december dus ze “wist het” van jou. Toch vroeg ze me: “lang geleden! Jij hebt ook al een kindje zeker?” ik antwoordde enkel met “ja”. Ze verstilde even en verwachtte meer, maar ik zei bewust niets. Dan zei ze zelf: “ik dacht al dat ik je eens gezien had” . ik dacht; “ja natuurlijk! Toen, 1 december 2007!” ik vond dat echt erg dat ze dit allemaal vroeg. Gelukkig “ken” ik haar al een beetje, vandaar ook dat mama bewust verder niks over jou vertelde. Ze was wslk toch enkele uit op “de feiten” en zij is nu net iemand aan wie ik dit totaal niet zou vertellen.
Zo zie je maar kleine jongen, 18 maand later…
Verder alles ok met mama. Misselijkheid en vermoeidheid beteren een beetje zolang ik maar bezig kan blijven. Stilzitten of liggen is niet goed.
We hebben besloten om dit jaar niet deel te nemen aan Omloop v Kluisbergen. Dit omdat ik nogal snel last heb van rug en bekken en ik wil het echt rustig aan doen.
Ondertussen wacht mama op de geboorte van een klein vriendje, het is spannend…
Mama heeft al de hele week niet zo goed geslapen ook. Ook al veel gedroomd, dat hangt meestal samen met minder vast slapen bij mij. Onder ander een nare droom over het feit dat ze jouw grafje hadden verlegd tussen de grote oude graven en er ook zo’n oude grijze steen op gezet hadden. Ze beweerden dat dit altijd kon gebeuren en dat ze hiervoor aan ons geen toestemming moesten vragen. Ik vond nergens nog bloemetjes van jou en verstond er niets van. Echt geen leuke dromen…
Lieve jongen,
Efkes geleden en al heel wat gebeurd. Mama voelde zich in het begin nogal misselijk, dit is nu beter. Dus oef, ik kan weer vanalles eten. Het blijft toch oppassen maar we zien wel he.
Vorige week is Daan geboren! Mama en papa gingen meteen de dag nadien op bezoek. Het bracht even heel wat dingen van jou terug naar boven omdat er enkele gelijkenissen waren. Maar het zien van Daan deed ons al meteen zien dat Daan “Daan” is en niet jij. Een ander kindje, niet van ons. Ja het blijft toch altijd beetje dubbel die kraambezoeken zelfs nu ik zelf terug zwanger ben.
Vandaag even naar de oogarts moeten gaan. Mama heeft al 2-tal dagen last aan linkeroog. Voor de zekerheid een consult geregeld vandaag via gynaecoloog. Toen ik belde naar materniteit had ik “Bénedicte” aan de lijn. Zij was degene die ons zo goed gevolgd en ondersteund heeft toen we in het ziekenhuis wachtten op jouw komst Stan. Vreemd hoe ik nu op korte tijd Hilde, gynae en Bénedicte terug gehoord of gezien heb.
Uiteindelijk geen activatie te zien in mijn oog van het toxoplasma en geen andere ontsteking. Toch kon oogarts geen 100% uitsluitsel geven omdat er een verdachte zone is op mijn netvlies daar waar de littekens van vorige toxo-infecties zitten. Hij heeft foto’s getrokken maar kon verder niets doen. Ik moet wel bloed laten nemen morgen in MM (eigenlijk op mijn vraag!) en die resultaten moeten vergeleken w met die van mijn bloed dat vorige week genomen werd. Daar kan men mss een verschil van waarden aflezen dat iets kan aantonen. Anders gewoon afwachten en zien dat het niet verslecht.
Verder alles ok hier. Papa was een weekje thuis en heeft met opa heel veel gewerkt hier aan het dak van de keuken en badkamer.
Ik kreeg van Ilke deze week ons park dat we voor jou kochten terug en nog een aantal andere spulletjes! Echt heel leuk en de baby-kriebels waren er plots weer hevig. Ik hoop dat ik het park deze keer kan uitzetten voor je broertje of zusje. Maar daar is het nu nog véél te vroeg voor.
Goeiemorgen Stan,
Heb net naar de gynaecologe gebeld en geen goed nieuws: ik heb terug een opstoot van toxoplasmose.
Gynae weet niet wat ze moet doen en probeert nu een prof te bereiken die er meer over weet.
Althans over medicatie voor toxo bij zwangeren maar mss niet om dan oogontsteking weg te krijgen.
Stan, ben zo beginnen wenen aan telefoon bij de gynae en ze zei dat ze er ook al heel de tijd mee bezig is sinds ze bloedresultaat gezien had gisterenavond.
Ik weet echt niet wat denken, dat gaat hier zeker weer niet goed aflopen. het is al van woensdag dus al bijna een week zonder medicatie... terwijl we weten dat die zo snel mogelijk moet gestart worden.
en wie gaat ons met zekerheid kunnen zeggen dat ons kindje nog niks heeft opgelopen? vruchtwaterpuncties?
Ben zo bang,
en moet nu weer wachten op telefoon van gynaecoloog. Ze was net onderweg naar materniteit dus zal nog nie voor direct zijn...
pfff
daar gaat mijn hoop dat alles goed zou gaan, na amper 10 weekjes....
Hierna heb ik niets meer geschreven, of beter gezegd: niets meer kunnen schrijven. Zicht in oog verslechte steeds maar en lezen en schrijven ging daardoor niet meer.
Ondertussen zitten er 4 weken van antibiotica en cortisone op en ook een bezoek aan een Professor in UZ Brussel. Jongen, ik was toen zo bang, maar de dokter heeft ons echt gerustgesteld dat het kindje niets kan overkomen, dat ik daarvoor wel genoeg antistoffen heb. Toch waren we er niet gerust in.
Alles is nu, begin juli, volledig achter de rug. Echo’s zijn ok en je broertje of zusje groeit heel goed! Oef!
Toch blijft een beetje het gevoel: zal het kindje echt niets opgelopen hebben? Eerst zien, dan geloven.
