10-12-2012

Dag Lieve Stan,

We zijn weer een hele poos verder ondertussen sinds mijn laatste bericht. Je broertje Stef is ondertussen geboren en ja hij is lekker heel lang in mama's gebleven tot 39 weken en drie dagen. Dan kon het plots niet snel genoeg gaan en is hij op 1.2.3 geboren! het is weer een prachtig kereltje en ook al vonden mama en papa eerst dat hij een ander snoetje had, we zien meer en meer dat hij zo ontzettend veel op jou en Ben lijkt!
Stef is dus de 14e geboren, ongeveer een weekje voor jouw 5e verjaardag. Een verjaardag die voor het eerst sinds ton terug op een vrijdag viel. Wat heeft mama het moeilijk gehad... eerst nog bekomen van de periode in de materniteit. Het verblijf is daar fantastisch, de vroedvrouwen en personeel zo behulpzaam, vriendelijk, niets is hen te veel. Het naar huis gaan is sowieso een speciaal moment en nu in deze periode nog extra. Er waren veel traantjes bij... dan jouw verjaardag kort erop. Wat een mixmax aan emoties heel de tijd. Zo blij met kleine Stef, zo'n verdriet nog steeds om jou en je sterk houden voor Ben. Benieuwd hoe het de komende jaren zal zijn nu je broertjes verjaardag ook in november valt.
Op je verjaardag zijn mama, papa en Stef even tot bij jou geweest. In al de drukte waren we de helft vergeten, o.a. je plantjes! Maar papa en Ben zijn die nog komen nabrengen. Met Stef erbij was er amper tijd om even echt stil te staan bij jou, maar ieder rustig moment kwamen steeds weer die tranen. Echt niet makkelijk... Mama is die dag ook naar de materniteit teruggegaan. Het past amper in de planning van die dag maar het gevoel dat dit moést gebeuren was zo groot dat het toch lukte. Er was niemand die ik "kende" maar de hoofdverpleegkundige maakte wat tijd voor me vrij. ik had een klein boekje gemaakt met teksten vanop de blog. Kleine fragmenten, enkele foto's... De gedachte dat het daar gelezen wordt door wie wil, doet goed, ook al weet ik dat ik nooit een antwoord krijg, dat hoeft ook niet.
Nu is het nog aftellen naar de laatste controle bij de gynaecologe. Uiteindelijk heb je wel een band die maanden van de zwangerschap. Eens de bevalling er is, is het voorbij. Ook daar moet ik enorm aan wennen. Weer een stapje in het afscheid nemen in wat mij nog bond met jou? Ik denk het wel, ik  ben het zeker zo voelt het toch enorm... want ons gezin is nu "compleet", of toch niet... wie weet...
Kleine Stef is ondertussen beetje ziekjes maar ik hoop dat het snel beter is want we waren er vroeg bij. Hij heeft het RSV-virus te pakken en moet nu 14 dagen aan een monitor ifv verhoogd risico op slaap-apneu...pff ga blij zijn als "da bakske" weer de deur uit mag. Ik wil die extr ongerustheid niet en wil er ook niet afhankelijk van worden...
Ben heeft ondertussen ook weer zijn draai gevonden thuis want hij had het toch wat lastig met de komst van je broertje. Binnenkort, na de feestdagen vooral, hoop ik dat we allemaal weer wat rust vinden. Dat het maar snel 2013 is! Een nieuw jaar, een nieuw begin!

Dag grote vriend,
dikke knuffel,
mama mist je zo ontzettend!!
X