Dag kleine vriend,
hier ben ik weer. Bijna terug in het ziekenhuis, maar gelukkig niet. Mama heeft al veel last van "harde buiken" (= niet pijnlijke oefenweeën) en ging donderdag eens extra op controle. De monitor bevestigde mijn vermoeden: mijn baarmoeder wordt constant geprikkeld waardoor ik dag in dag uit spanning voel in de onderbuik en dikwijls harde buiken krijg bij beweging. Bukken, op mij hurkje zitten,... het gaat allemaal niet meer. Platte rust is het verdict, net als bij jou en je broer Ben! Nu "slechts" 4 weekjes, dan ben ik 36,5 week en moet kleine broer/zus niet meer in de couveuse. Toch wil ik het wat langer volhouden, tot minstens 37-38 weken. Het zal af te wachten zijn hoe mijn lichaam reageert eens de medicatie stopt. Bij Ben heeft het dan nog meer dan een week geduurd. We zien wel, rusten is de boodschap! En omdat ik alles goed kan regelen voor de opvang van Ben moest ik niet naar het ziekenhuis! Oef!
Nog eventjes volhouden dus!

Zondag ben ik dus 34 weekjes... je kleine broer/zus is dan even oud als jij geworden bent. Voelt altijd een beetje raar, ook al weet ik dat ik me daar niet onrustig over moet voelen. vanaf dan begint weer de periode van alles wat we met jou niet meer mochten meemaken... Maar het is uiteraard beter zo. Ik wil broertje/zusje zo lang mogelijk heel dicht bij me houden, zodat we zonder zorgen weer kunnen starten met zo'n ieniemini mensje erbij!

Ik vraag dan nog eens aan papa om bij jou nog eens te komen snoeien en indien nodig wat nieuwe plantjes/bloemetjes te zetten. Heb geen flauw idee hoe je plekje er nu uitziet, maar het komt in orde, daar ben ik gerust in.
Hele dikke knuffel!
x