25/11 vandaag. Je verjaardagsweekend is achter de rug. Zaterdag op je verjaardag zelf ging Ben eerst turnen en deden we de gewone dingen. In de namiddag maakten we tijd voor jou. Eerst je bloemetje afhalen. Dit keer in alweer een andere bloemenzaak, nog steeds zoekend naar hét bloemstuk dat we met een warm en liefdevol gevoel bij jou kunnen neerzetten. Ik moest even wachten want er was nog een andere klant. Maakte me even in de war, zat zo niet in mijn hoofd. Ik wou het vlug afhalen en vlug naar jou brengen. Mede door de spanning "wat zal het nu weer zijn'. Maar toen het meisje het bloemstuk van achter de toonbank haalde sprongen meteen de tranen in mijn ogen en kon niks meer zeggen. Dit keer niet omdat het totaal niet was wat we wilden, maar omdat het gewoon weg prachtig was!! Helemaal of toch zeker goed in de richting van wat wij al 6 jaar trachten te vinden! En dit in het kleine winkeltje het dichtst bij huis! De verkoopster was zelf aangedaan door mijn reactie, maakte even tijd om te vragen hoe oud je nu al bent en zomeer. Met trots kon ik eindelijk buitenwandelen met een prachtstuk. Ook oma had daar een bloemstuk laten maken en was het al gaan afhalen dus ben heel benieuwd naar jou toegekomen.
We zagen al van ver je ballonnen wiegen in de wind. Daar had oma al voor gezorgd, wat leuk!! Met ons viertjes kwamen we dan jouw richting uit! Bloemetjes van Ilke en co, bloemstuk van ons, cadeautje van ons, een race wagen waar je broertjes thuis al even mee experimenteerden en met veel plezier aan jou cadeau deden! En wat is het bloemstuk van oma ook ontzettend mooi! We maken het even stil bij jou, waarop Ben vertelt: "Is de giraf Stan?", "Neen, Stan is de baby op de foto" "Stan was dood in je buik hé mama? En toen heeft papa hem begraven" "Neen, de mensen van het kerkhof hebben dat gedaan" Ben begint te weten hoe het ging, ook al beseft hij het nog niet ten volle. Ook gisteren toen ik me douchte keek hij naar mijn buik en zei plots: "alle baby's zijn nu uit je buik hé mama? Eerst Stan, dan ik en dan Stefje!" Best confronterend, maar tegelijk ook zo mooi dat hij Stan echt als zijn broertje leert kennen, want ten slotte is " het maar een baby op een foto".
Dag Lieve Stan, wat missen we je toch ontzettend. De gedachte ook dat Stef er niet zou zijn met jou. Dat Ben de jongste zou zijn en nu de oudste. Wetend welke invloed dat de plaats in je gezin heeft op je "zijn". Misschien was Ben wel veel extraverter, zoals we nu Stef zien. Mischien dit, misschien dat... we zullen het nooit weten.
Kleine man, we zien je echt heel graag en je groeit elke dat met ons mee!!
Dikke zoenen van ons,
Mama, papa, Stef en Ben!
XXxx
Nooit voelden jouw voetjes waarvoor gras is bedoeld
De warmte van de zon heb jij nog nooit gevoeld
Je haartjes hebben nooit gewapperd in de wind
En ik heb geen idee welke liedjes jij leuk vindt
Je handjes hebben nooit kunnen spelen
Je beentjes hebben nooit op de wereld gestaan'
Toch hoor jij er altijd bij
Nooit voelde ik jouw liefde zo sterk als dit moment
een voortdurend warme gloed waar jij de bron van bent
We dragen je in ons hart Stan, voor altijd
en op die manier raken we je nooit kwijt
Liefde geven is jou nu los te laten
Terug te geven aan vanwaar jij ook komt
Toch hoor jij er altijd bij
(Toch hoor jij er altijd bij - Wieteke Van Dort)
21h20, 6 jaar geleden kwam jij in alle stilte in ons leven... Gelukkige verjaardag Stan! X!!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten