Na de afscheidsviering van Stan werden we onmiddellijk naar huis gebracht. Ondertussen werd Stan begraven. Het pijnlijkste moment dat we zelf niet wilden meemaken. Een 20-tal minuutjes later keerden wij met de begrafenisondernemer terug naar het grafje. De mannen van de gemeente waren nog aan het harken… vervelend momentje…dan maar eerst Stan zijn spulletjes uit de kerk weggehaald die bij zijn kistje lagen/gelegd werden.
De witte bloemetjes die door familie, vrienden en collega’s bij Stan gelegd zijn, hebben we op zijn grafje aangebracht. Het zag er al meteen helemaal anders, fleuriger uit. Vanaf nu is dit ons plekje…
’s Andersdaags bevestigden we ook onmiddellijk een naamkaartje over de nummer van het kruisje. Ons zoontje heeft immers een naam, is niet een nummer zoveel.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten